sinonim: kollum, koll-, kollo-.
Ana Hint-Avrupa dilindeki kwol-o- (“boyun, harfiyen ‘kafayı döndüren’”) kelimesinden türeyen kʷékʷlos (“çember, tekerlek”) kelimesi Eski Dutch dilinde ve Eski Nors dilindeki hals (“boyun”) kelimesinin köküdür. Latincedeki collum kelimesi de aynı kökenden gelmiştir ve anlamları:
- Boyun, boğaz,
- Bitkinin sapından yukarı,
- (Sembolik) esaret.
| Hal | Tekil | Çoğul |
|---|---|---|
| nominatif | collum | colla |
| genitif | collī | collōrum |
| datif | collō | collīs |
| akusatif | collum | colla |
| ablatif | collō | collīs |
| vokatif | collum | colla |
