Sinonim: kubitus, kubiti.
Latincedeki(m) cubō (“yatmak, uzanmak, yaslanmak”) fiilinin geçmiş zamandaki pasif halidir. Anlamı; yatırtılmış, uzatılmış, yaslatılmış’dır.
| Sayı | Tekil | Çoğul | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hal / Cinsiyet | Maskülen | Feminen | Nötr | Maskülen | Feminen | Nötr | |
| nominatif | cubitus | cubita | cubitum | cubitī | cubitae | cubita | |
| genitif | cubitī | cubitae | cubitī | cubitōrum | cubitārum | cubitōrum | |
| datif | cubitō | cubitō | cubitīs | ||||
| akusatif | cubitum | cubitam | cubitum | cubitōs | cubitās | cubita | |
| ablatif | cubitō | cubitā | cubitō | cubitīs | |||
| vokatif | cubite | cubita | cubitum | cubitī | cubitae | cubita | |
