Ters miyotatik refleks olarak da bilinen Golgi tendon refleksi, ilk olarak 1878’de İtalyan sinirbilimci Camillo Golgi tarafından tanımlandı. Sinirbilime daha geniş katkıları arasında Golgi aygıtının keşfi de bulunan Golgi, propriyoseptif duyusal duyunun ilk tanımlarını sağladı. Kaslar ve tendonlar arasındaki kavşaklarda bulunan reseptörler. Bu reseptörlere daha sonra onun onuruna Golgi tendon organları (GTO’lar) adı verildi.
1906’da Camillo Golgi, sinir sisteminin yapısı üzerindeki çalışmaları nedeniyle Santiago Ramón y Cajal ile paylaşılan Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü’ne layık görüldü; bu çalışma aynı zamanda Golgi tendon refleksinin nöromüsküler fizyolojiyi anlamadaki önemini dolaylı olarak vurguladı. 20. yüzyılın ortalarında, özellikle 1960’ların sonlarında James Houk ve Elwood Henneman tarafından yapılan daha sonraki araştırmalar, refleksin altında yatan karmaşıklıkları ve nörofizyolojik mekanizmaları daha da aydınlatarak, daha önceki basit görüşlere karşı çıktı.
1970’ler, Golgi tendon refleksinin motor kontrol, kas gücü modülasyonu ve fizik tedavi ve spor eğitimi gibi alanlardaki klinik etkileri üzerindeki rolünün daha kapsamlı bir şekilde anlaşılmasına yol açan yoğunlaştırılmış bir çalışma dönemine işaret ediyordu.Günümüzde ters miyotatik refleks olarak da bilinen Golgi tendon refleksi, duruşun korunmasında ve kasların yaralanmaya neden olabilecek aşırı ağır yüklerden korunmasında önemli bir rol oynar.
Golgi Tendon Organlarının Yapısı ve İşlevi
Golgi tendon organları, kas ve tendonun kesişiminde bulunan ve Golgi tendon refleks yolunda kritik bileşenler olarak görev yapan proprioseptif duyu reseptörleridir. Bu reseptörler, tendon içindeki kollajen lifleri arasında iç içe geçen tip Ib afferent sinir lifleri tarafından innerve edilir. GTO’ların birincil işlevi, bir kas kasıldığında kas gerginliğindeki değişiklikleri tespit etmek, böylece tendonu çekmek ve GTO’lar tarafından tespit edilen gerilimi arttırmaktır. Bu gerilim değişikliği, GTO’ların Ib tipi lifler aracılığıyla sinyalleri omuriliğe iletmesini sağlar.
Golgi Tendon Refleks Mekanizması
Golgi tendon refleksi, otojenik inhibisyon olarak bilinen bir mekanizma yoluyla kas aşırı yüklenmesini ve potansiyel yaralanmayı önleyerek koruyucu bir rol oynar. Aşırı gerilim tespit edildiğinde, GTO’lar aktive olur ve omuriliğe önleyici sinyaller gönderir, o da daha sonra önleyici internöronlarla sinaps yapar. Bu ara nöronlar kas kasılmasından sorumlu olan alfa motor nöronlarını inhibe ederek kas gevşemesine yol açar. Bu refleks, kası yalnızca aşırı stresten korumakla kalmaz, aynı zamanda çeşitli görevler sırasında kas aktivitesinin ince ayarını da kolaylaştırır.
Klinik Önemi
Fizyoterapistler ve spor eğitmenleri, yaralanmalardan kaynaklanan rehabilitasyon sırasında kas esnekliğini artırmaya, spazmları yönetmeye ve nöromüsküler kontrolü geliştirmeye yardımcı olmak için bu refleksi uyaran teknikleri kullanır.
Kaynakça
- Purves, D., Augustine, G.J., Fitzpatrick, D., et al., Neuroscience. 2nd edition. Sunderland (MA): Sinauer Associates; 2001.
- Guyton, A.C., Hall, J.E. (2006). Textbook of Medical Physiology (11th ed.). Elsevier Saunders.
- Golgi, C. (1878). “On the structure of nerve cells.” Journal of Microscopical Science.
- Nobel Prize. (1906). “The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1906.” NobelPrize.org.
- Houk, J., & Henneman, E. (1967). “Responses of Golgi tendon organs to active contractions of the soleus muscle of the cat.” Journal of Neurophysiology, 30(3), 466-481.
- Matthews, P.B.C. (1972). “Mammalian Muscle Receptors and Their Central Actions.” Arnold, London.
