Latincedeki(f) sū̆rus (“dal, kazık”)’den türemiştir, Antik Yunancadaki ὥρα (hṓra, “kurban edilen bir kurbanın kısmı”) ile aynı kökenli olabilir. Anlamı; baldır.
| Hal | Tekil | Çoğul |
|---|---|---|
| Nominatif | sūra | sūrae |
| Genitif | sūrae | sūrārum |
| Datif | sūrae | sūrīs |
| Akusatif | sūram | sūrās |
| Ablatif | sūrā | sūrīs |
| Vokatif | sūra | sūrae |
Suralis; baldıra ait anlamına gelir. (Bkz; sur-alis)
