Patil işareti: Endotrakeal entübasyon zorluğunu öngörmede kullanılan bir fizik muayene parametresi.
Tiromental mesafe (TMM):
Üst referans noktası: Çene ucu (mentum mandibulae).
Alt referans noktası: Tiroid kıkırdağın ön-üst çentiği (incisura thyroidea superior).
Alternatif tanım: Bazı kaynaklar, yetişkin erkekte “Adem elması” ile mentum arası mesafeyi esas alır.
Pozisyon: Baş, atlanto-oksipital eklem düzeyinde maksimum ekstansiyonda olmalıdır.
2. Ölçüm Tekniği
Hastanın başı ve boynu maksimum ekstansiyona getirilir (servikal omurga mobilitesi kısıtlı olanlarda bu adım sınırlı olabilir).
Hasta ağzı kapalı pozisyonda tutulur.
Esnek bir cetvel veya ölçüm şeridi ile mentum ile tiroid kıkırdağın üst çentiği arasındaki düz mesafe ölçülür.
3. Klinik Eşik Değerler
Tiromental Mesafe
Yorum
Klinik Anlam
≥ 7.0 cm
Normal
Genellikle kolay laringoskopi
< 7.0 cm
Kısa mesafe
Zor laringoskopi olasılığı artar
4. Patofizyolojik Gerekçe
Tiromental mesafe, dil kökü ile larinks girişi arasındaki anteroposterior boşluğu yansıtır.
Kısa mesafe:
Dilin geriye deplasman kapasitesi azalır → Laringeal yapıların görüş alanı daralır.
Farinks ve larinks eksenlerinin hizalanması güçleşir → Glottik açıklık zor görüntülenir.
Özellikle retrognati veya mikrognati varlığında mesafe ciddi ölçüde azalır.
5. Klinik Kullanım
Amaç: Zor entübasyon olasılığını preoperatif hava yolu değerlendirmesi sırasında önceden belirlemek.
Uygulama Alanı:
Genel anestezi öncesi rutin değerlendirme
Travma veya acil entübasyon öncesi risk analizi
Birlikte Kullanıldığı Diğer Ölçümler:
Mallampati sınıflaması
Sternomental mesafe
Ağız açıklığı ölçümü
Boyun mobilitesi
6. Kısıtlılıklar
Tek başına yeterli değil: Sensitivite ve spesifitesi sınırlı.
Boyun hareket kısıtlılığı, mandibula deformiteleri veya obezite gibi durumlar ölçümü yanıltabilir.
Kültürel veya etnik gruplar arası boyut farklılıkları sonuçları etkileyebilir.
7. Tarihçe
İlk olarak Patil ve ark. tarafından 1983’te tanımlanmıştır.
Çalışmada tiromental mesafenin 6,5 cm altında olmasının zor entübasyonla korele olduğu bildirilmiş; daha sonra klinik pratikte 7,0 cm eşiği yaygın kabul görmüştür.
Keşif
İleir Okuma
Patil, V. U., Stehling, L. C., Zauder, H. L. (1983). Predicting the difficulty of intubation utilizing an objective measurement. Anaesthesia Review, 10, 32–33.
Savva, D. (1994). Prediction of difficult tracheal intubation. British Journal of Anaesthesia, 73(2), 149–153.
Schmitt, H. J., Kirmse, M., Radespiel-Troger, M. (2002). Combination of predictors improves the reliability of predicting difficult laryngoscopy. Paediatric Anaesthesia, 12(9), 820–825.
Khan, Z. H., Kashfi, A., Ebrahimkhani, E. (2003). Comparison of the upper lip bite test with the Mallampati and the thyromental distance tests in predicting difficulty in endotracheal intubation. British Journal of Anaesthesia, 91(1), 84–86.
