Üreterokutaneostomi

İdrar Borusu ile Deri Arasında Bağlantı Kurulması Operasyonu

Tanım

Üreterokutanestomi, idrar yollarının (üreterlerin) doğrudan cilde ağızlaştırılarak idrarın vücut dışına atılmasını sağlayan cerrahi bir prosedürdür.
Bu işlem, genellikle mesane işlevinin kaybı, mesanenin alınması veya mesane çıkışında ciddi tıkanıklık durumlarında uygulanır.

Endikasyonlar

Mesane kanseri nedeniyle radikal sistektomi yapılan hastalar
Nörojen mesane veya kronik mesane disfonksiyonu olan hastalar
Mesane tüberkülozu veya radyasyon sistiti gibi mesane fonksiyonunu bozan hastalıklar
Diğer üriner diversiyon yöntemlerinin uygulanamadığı, yüksek cerrahi risk taşıyan hastalar
Yaşam kalitesini artırmaya yönelik palyatif amaçlı uygulamalar

Cerrahi Teknik

Üreterlerden biri veya her ikisi, cilde cerrahi olarak ağızlaştırılır (stoma oluşturulur).
Genellikle alt karın bölgesinde, kolay erişilebilecek bir alanda stoma açılır.
Üreterlerin cilde ağızlaştırılması sırasında, idrarın cilt çevresinde tahrişe neden olmaması için uygun stomal bakım sağlanır.
Stoma etrafına idrarı toplamak için torba veya uygun drenaj sistemleri yerleştirilir.

Avantajlar ve Dezavantajlar

Avantajlar:

Operasyon süresi ve komplikasyon oranı, diğer üriner diversiyon yöntemlerine göre daha düşüktür.
Yüksek riskli, genel durumu kötü olan veya yaşlı hastalarda uygulanabilir.
Teknik olarak daha basit ve hızlı bir girişimdir.

Dezavantajlar:

İdrarın doğrudan cilde temas etmesi, ciltte tahriş ve enfeksiyon riskini artırır.
Üreterostomal darlık, enfeksiyon ve böbrek fonksiyonlarında bozulma riski taşır.
Kronik böbrek yetmezliği gelişme olasılığı, diğer bazı diversiyonlara göre daha yüksektir.
Vücut imajı üzerinde olumsuz etkiler yaratabilir ve sosyal adaptasyon gerektirir.

Komplikasyonlar

Takip ve Bakım

Keşif

Tarihsel Gelişim ve Keşif Süreci

Üreterokutanestomi, modern ürolojik cerrahide, özellikle 20. yüzyılın ortalarından itibaren uygulanmaya başlanmıştır.
1950 yılında E.M. Bricker tarafından tarif edilen ve “Bricker Diversiyonu” olarak bilinen ileal konduit yöntemi, üriner diversiyonlarda önemli bir dönüm noktası olmuştur. Ancak, doğrudan üreterlerin cilde ağızlaştırılması anlamına gelen üreterokutanestomi tekniği, Bricker’ın çalışmasının hemen ardından, daha kısa ve basit bir alternatif olarak gelişmiştir.

1960’lı yılların sonlarında üreterokutanestomi, özellikle yüksek cerrahi risk taşıyan veya kısa yaşam beklentisi olan hastalar için palyatif bir seçenek olarak kullanılmaya başlanmıştır.
Bu dönemde Kock, Nilson ve Nilsson’un 1967 yılında köpeklerde gerçekleştirdiği deneysel çalışmalar, üreterokutanestominin geçici üriner diversiyon yöntemi olarak uygulanabilirliğini göstermiştir.
1970 ve 1980’li yıllarda tekniğin insanlarda uygulanması yaygınlaşmış ve günümüzde, özellikle yaşlı, genel durumu bozuk veya ileri evre hastalığı olan bireylerde tercih edilen bir yöntem halini almıştır.

İleri Okuma

Bricker, E.M. (1950). Bladder substitution after pelvic evisceration. Surgical Clinics of North America, 30(5), 1511-1521.
Kock, N.G., Nilson, A.E., & Nilsson, L.O. (1967). Direct ureteral transplantation into the skin in the dog: A method for temporary urinary diversion. Scandinavian Journal of Urology and Nephrology, 1(3), 209-212.
Goldwasser, B., & Carroll, P.R. (1987). Cutaneous ureterostomy: Indications, techniques and results. Urologic Clinics of North America, 14(2), 335-342.
Hautmann, R.E. (2003). The ileal neobladder: Surgical technique and results. Urology, 62(6), 103-110.
Roth, B., Wissmeyer, M.P., Zehnder, P., & Thalmann, G.N. (2011). Complications and outcome of cutaneous ureterostomy as a primary urinary diversion after radical cystectomy. BJU International, 107(2), 260-264.