Edep kemiği

tarafından | Kas 29, 2016 | Anatomi

Latince Terim: Os pubis (etimoloji için “os” ve “pubis”e bakın).

Anatomi ve Yapı:

Pelvisteki Yerleşimi:

  • Pubis kemiği (os pubis), ilium ve iskiyum ile birlikte pelvisin her iki tarafını oluşturan üç kemikten biridir.
  • Pelvik kuşak içinde (os coxae) ön ve altta yer alır.

Pubis Kemiğinin Bileşenleri:

  • Gövde:
    • Merkezi, en kalın kısım.
    • Femur ekleminin bulunduğu asetabulumun oluşumuna katkıda bulunur.
  • Üst Ramus:
    • İlium ve iskiyumu birleştirmek için lateral olarak uzanır.
    • Asetabuluma yapısal destek sağlar.
  • Alt Ramus:
    • İskiyal ramus ile bağlantı kurmak için aşağı doğru uzanır. – Obturator foramenin altındaki kemiksi bir yapı olan iskiopubik ramus‘un bir parçasını oluşturur.
  • Pubik Simfiz:
    • İki pubik kemiği orta hatta birbirine bağlayan fibrokartilajinöz bir eklem.
    • Hafif harekete izin veren ve şok emici görevi gören bir disk içerir.

İlişkili Özellikler:

  • Obturator Foramen:
    • Pubis ve iskiyumla sınırlanan büyük bir açıklık.
    • Obturator sinir ve damarlarının geçişine izin veren obturator membranla kaplıdır.
  • Pubik Tepe:
    • Pubik gövdenin üst yüzeyindeki sırt.
    • Rektus abdominis gibi karın kaslarına bağlanma sağlar.

İşlev:

Yapısal Destek:

  • Pubik kemik, üst gövde ile alt uzuvlar arasındaki ağırlık dağılımında önemli bir rol oynar.
  • Mesane ve üreme yapıları gibi pelvik organları destekler.

Kas Bağlantıları ve İşlevsel Önemi

Adduktor grubu: Adduktor longus, brevis ve magnus.

  • Köken: Pubis kemiğinin gövdesi.
  • İşlev: Uyluğun adduksiyonu ve medial rotasyonu.

Gracilis:

  • Köken: Alt ramus.
  • İşlev: Uyluğun fleksiyonu ve medial rotasyonu.

Pectineus:

  • Köken: Üst ramus.
  • İşlev: Kalçanın fleksiyonu, adduksiyonu ve medial rotasyonu.

Karın hareketi ve stabilitesi için Rektus abdominis ve eğik kaslar:

  • Rektus abdominis kasık tepesine bağlanır ve gövde fleksiyonuna ve pelvisin stabilizasyonuna katkıda bulunur.

Pubis Kemiğinin Gelişimi

  • Embriyonik Gelişim:
    • Pubis kemiği, endokondral kemikleşme yoluyla bir kıkırdak modelinden gelişir.
    • Fetal dönemde (~gebeliğin 8-12. haftası) kemikleşme merkezlerinin ortaya çıkmasıyla başlar.
    • Pubis, iskiyum ve ilium erken çocukluk döneminde ayrı kalır.
  • Pelvik Kuşağa Füzyon:
    • Ergenlik döneminde (yaklaşık 15-17 yaşlarında), pubis kemiği ilium ve iskiyumla üçlü kıkırdakta birleşerek tek bir os coxae (kalça kemiği) oluşturur.
    • Tam füzyon genellikle 20’li yaşların ortalarında gerçekleşir.

Klinik Önemi:

Travma ve Kırıklar

  • Yaralanma Mekanizmaları:
    • Araba kazaları veya düşmeler gibi yüksek enerjili darbeler genellikle kasık kırıklarına neden olur.
    • Osteoporozlu yaşlı bireylerde kemik yoğunluğunun azalması nedeniyle kasık kırığı riski daha yüksektir.
  • Kırık Türleri:
  1. Basit kırıklar: Lokalizedir ve pelvik stabiliteyi bozmaz.
  2. Karmaşık kırıklar: Genellikle pelvisin stabilitesini tehlikeye atan, kasık simfizini ve çevresindeki pelvik yapıları içerir.
  3. Açık kitap kırıkları: Genellikle şiddetli travma sonucu oluşan ve genellikle cerrahi fiksasyon gerektiren kasık simfizinin ayrılması.
  • Komplikasyonlar:
    • Kırıklar mesane, üretra ve kan damarları gibi yakındaki yapıları etkileyerek idrar veya damar sorunlarına yol açabilir.
  • Yönetim:
  • Cerrahi Olmayan: Küçük kırıklar için dinlenme ve fizik tedavi.
  • Cerrahi: Karmaşık kırıklar veya dengesiz pelvik yaralanmalar için plakalar ve vidalar kullanılarak iç fiksasyon.

Simfiz Pubis Disfonksiyonu (SPD):

  • Genellikle hamilelik sırasında hormonal değişiklikler (örn. relaksin) ve eklem gevşekliğinin artması nedeniyle ortaya çıkar.
  • Semptomlar: Pubis bölgesinde ağrı, yürümede zorluk ve pelviste tıklama hissi.
  • Yönetim: Fizyoterapi, pelvik destek kemerleri ve duruş ayarlamaları.

Osteitis Pubis:

  • Koşu veya futbol gibi tekrarlayan aktiviteler yapan sporcularda yaygın olan, aşırı kullanımdan kaynaklanan pubis simfizinin iltihabı.
  • Semptomlar: Kasık ve alt karın bölgesinde ağrı. – Tedavi: Dinlenme, iltihap giderici ilaçlar ve fizik tedavi.

Pubikal Simfiz Diyastazı:

  • Genellikle doğum veya travma nedeniyle oluşan pubik simfizin aşırı genişlemesi (>10 mm).
  • Şiddetli vakalarda cerrahi müdahale gerekebilir.

Pubikal Kemiğin Evrimsel Önemi

İki Ayaklılığa Adaptasyonlar:

  • İnsanlarda, pubik kemiği de dahil olmak üzere pelvis, dört ayaklılara göre daha geniş ve kısadır.
  • Bu değişiklikler dik bir duruşa ve alt uzuvlara daha etkili bir ağırlık transferine olanak tanır.

Cinsel Dimorfizm:

Kadın Pelvisi:

  • Pubik kemik, doğumu kolaylaştırmak için daha geniş bir açı (pubik kemer) oluşturur.
  • Pelvik giriş ve çıkışının şekli daha geniştir ve doğum sırasında fetal başın geçişine yardımcı olur.

Erkek Pelvisi:

  • Daha dar pubik kemer, hareket kabiliyetinde daha fazla güç ve verimlilik için tasarlanmıştır.

Doğum ve Evrim:

  • Kadınlarda obstetrik pelvis‘in evrimi, iki ayaklı hareket kabiliyeti ile doğumun gerekleri arasında bir uzlaşmayı yansıtır.
  • İnsan beyninin ve başının nispeten büyük boyutu (vücut boyutuna kıyasla) ek zorluklar ortaya çıkarır ve diğer primatlara kıyasla daha uzun ve daha karmaşık bir doğum sürecine yol açar.

Adli Antropolojideki Rolü

  • Cinsiyet Belirleme:
    • Pubik kemik, iskelet kalıntılarının cinsiyetini belirlemek için adli antropolojide kullanılan kritik bir özelliktir.
    • Subpubik açı, pubik gövde genişliği ve ventral arkın varlığı gibi özellikler kadınlarda daha belirgindir.
  • Yaş Tahmini:
    • Pubis simfizindeki değişiklikler, özellikle eklem yüzeyinin morfolojisi, yetişkinlerde ölüm yaşını tahmin etmek için kullanılır.
Keşif

Kavramsal Giriş ve Terminoloji

Pubis, leğen (pelvis) kemerinin anteroinferior kısmını oluşturan, gövde (corpus), üst (ramus superior) ve alt (ramus inferior) dallardan ibaret düzensiz bir kemiktir; iki pubis gövdesi orta hatta fibro-kıkırdaklı bir eklem olan symphysis pubica ile birleşir. Simfiz, arada disk ve etrafında superior, inferior (arcuate), anterior ve posterior bağlarla güçlendirilmiş amfiartrotik bir eklemdir. Modern anatomi kaynaklarında pubisin morfolojik alt bölümleri ve kas tutunma alanları (adduktor grubu, pektineus, rektus abdominis vb.) standart biçimde tarif edilmiştir.

Antik Gözlemler

Hipokrat geleneği (MÖ 5.–4. yy)
Hipokrat Korpusu’nun jinekolojik ve obstetrik risaleleri (“Kadın Hastalıkları”, “Çocuğun Doğası” vb.) doğum mekanizmasını ve leğen yapısının doğumla ilişkisini ampirik düzeyde tartışır. Antik metinler detaylı disseksiyon-temelli osteolojik terminoloji sunmasa da, pelvik yapıların doğumdaki önemi klasik tıbbın erken bir izleğidir.

Galen (MS 2. yy)
Galen, De anatomicis administrationibus’ta iskeletin parçalarını sistematik disseksiyon pratiği eşliğinde sınıflandırmış; pelvisin bileşenlerini (ilium-ischium-pubis) ve bunların organ desteğindeki işlevsel ilişkilerini tanımlamıştır. Galenik anatomi Ortaçağ ve erken Rönesans boyunca ‘standart model’ olarak etkisini sürdürmüştür.

Rönesans ve Erken Modern Anatomi

Andreas Vesalius (1514–1564)
De humani corporis fabrica (1543), kadavra disseksiyonunu otorite kılan görsel ve metinsel bir devrimdir; pelvik kuşağı yüksek çözünürlüklü levhalarla bütüncül iskelet bağlamında sunar ve Galenik dogmayı pek çok ayrıntıda tashih eder. Fabricanın ön yüz ve iskelet dizileri, pubisin gövde ve rami’lerinin eklem halkası içindeki konumunu açık seçik gösterir.

William Harvey (1578–1657)
Harvey’nin Exercitationes de generatione animalium (1651) başta olmak üzere üreme üzerine çalışmaları, obstetrik fizyolojinin kurucu tartışmalarına yön vermiş; insan ve hayvan üremesinde uterin membranlar, konsepsiyon ve gebelik süreçlerini sistemli biçimde ele almıştır. Erken modern bağlamda pelvik anatominin doğumsal işlevlerine kavramsal dayanak sağlayan eserler bu çizgide genişlemiştir.

18.–19. Yüzyıl: Patolojik Anatomi, Doku Kuramı ve Klasik Atlaslar

Giovanni Battista Morgagni (1682–1771)
De sedibus et causis morborum per anatomen indagatis (1761), patolojiyi organ ve doku koltuklarına (sedes) yerleştirerek “hastalık-otopsi” korelasyonunu kurumsallaştırdı. Simfiz pubisin iltihabi-dejeneratif tabloları ve pelvik eklemlerin patomorfolojisi bu dönemde gözlemsel zemine kavuştu.

M. F. X. Bichat (1771–1802)
Anatomie générale (1801), doku kuramını ortaya koyarken pubise tutunan kas tabakaları (özellikle adduktorlar ve karın duvarı) ile mekanik işlev (yük taşıma, hareket) arasındaki bağı fizyolojik dilde çerçeveledi.

Henry Gray (1827–1861)
Anatomy: Descriptive and Surgical (1858) pubisi gövde–üst ramus–alt ramus olarak modern taksona bağladı; simfiz ve çevre bağlarıyla birlikte cerrahi başvuru atlaslarında standart referans haline getirdi.

20. Yüzyılın İlk Yarısı: Dimorfizm, Pelvimetri ve Radyografi

Cinsel dimorfizm ve pelvimetri
Pelvisin cinsel dimorfizmi üzerine sistematik sınıflamalar, Caldwell–Moloy tipolojisi (1933/1938: jinekoid, android, antropoid, platipe/lloid) ile klinik obstetriye yerleşti; bu sınıflama günümüzde eleştirel olarak gözden geçirilse de obstetrik düşüncede iz bıraktı.

Radyografik analiz
X-ışınlarının (1895) tıp pratiğine girişiyle pelvimetri araçları dönüşmüş; obstetrik radyopelvimetri klinik düzeyde özellikle 1920’lerden itibaren uygulanmaya başlanmıştır. Pelvik seri grafilerde inlet/outlet projeksiyonlarının standardizasyonu, 20. yy ortasında öğretisel hale gelmiştir.

Osteitis pubis’in tanımlanması
Pubis simfizindeki non-enfeksiyöz inflamasyon tablosu osteitis pubis, suprapubik cerrahi sonrası hastalarda Beer (1924) tarafından ilk kez tanımlanmış; daha sonra atletlerde aşırı kullanım ve gebelikle ilişkisi vurgulanmıştır. Radyografi ve daha sonra BT/MRG ile erozyon-skleroz paternlerinin tanılanması standartlaşmıştır.

20. Yüzyıl Sonu – 21. Yüzyıl: Evrim, Biyomekanik, Görüntüleme ve Adli Antropoloji

Evrimsel antropoloji ve “obstetrik ikilem”
Sherwood L. Washburn’un (1960) ortaya attığı obstetrik ikilem kavramı, iki ayaklılıkla daralan doğum kanalı ile artan beyin hacmi arasında bir dengeye işaret ederek pelvis evriminin doğumla ilişkili seçilim baskılarını anlattı. Rosenberg (1992, 1995) fosil ve karşılaştırmalı kanıtları işlemiş; Dunsworth ve arkadaşları (2012) ise gebelik süresi ve fetüs büyüklüğünü maternal metabolik sınırlar üzerinden açıklayan EGG (Energetics of Gestation & Growth) hipotezini ortaya koyarak ikilemi kısmen sorgulamıştır. Son yıllarda pelvik taban biyomekaniği ve doğum kanalı genişliğinin çoklu kısıtları vurgulanmaktadır.

Biyomekanik ve ileri görüntüleme
BT/MRG tabanlı sonlu eleman (FE) modelleri, pubis simfizinin darbe, yük paylaşımı ve gebelik/doğum sırasındaki mekanik yanıtını nicel olarak incelemektedir. Simfiz alt modeli içeren bütüncül pelvis FE çalışmalarında lateral darbe koşullarında bağ-disk kompleksinin gerilme-şekil değiştirme örüntüleri gösterilmiştir; klinik uygulamaya yönelik hasta-özgül modeller, pelvik halka stabilizasyonu ve öngörü planlamasında kullanılmaktadır.

Klinik ve spor hekimliği yansımaları
Gebelikte symphysis pubis dysfunction (SPD)/pelvik kuşak ağrısı ve atletlerde adduktor-aponevrotik kompleks kaynaklı kasık ağrısı, pubis-simfiz eksenini merkeze alan güncel klinik başlıklardır. Doha Uzlaşısı (2015) sporcularda kasık ağrısını “adduktor-iliopsoas-inguinal-pubik ilişkili” olarak klinik temelli sınıflandırmış; osteitis pubis ve “athletic pubalgia/inguinal disruption” tartışmaları terminolojik standarda kavuşturulmuştur. Tedavide konservatif yaklaşımlar (yük modülasyonu, hedefli rehabilitasyon) esastır; seçilmiş olgularda görüntüleme kılavuzlu enjeksiyon ve cerrahi seçenekler raporlanmıştır.

Adli antropoloji: yaş ve cinsiyet tahmini
Yetişkin yaş tahmini için pubis simfiz yüzeyinin evreselleştirilmesi Todd (1920/1921) ile başlamış, McKern–Stewart (1957) ve en yaygın uygulamada Suchey–Brooks (1990) ile güncellenmiştir. Cinsiyet tayininde Phenice (1969) yöntemi (ventral ark, subpubik konkavite, ischiopubik ramusun medial yüzü) yüksek doğrulukla klasikleşmiştir. 2000’lerden itibaren 3B yüzey tarama, MDCT ve istatistiksel şekil modelleme tabanlı yöntemler (otomatik/yarı otomatik evreleme, derin öğrenme) adli değerlendirmeye nesnelleştirilmiş metrik destek sağlamaktadır. Bununla birlikte popülasyon-özgüllük, gözlemci değişkenliği ve yaşlı erişkinde sapma riskleri güncel araştırma konularıdır.

İleri OKuma
  1. Vesalius, A. (1543). De Humani Corporis Fabrica Libri Septem. Basel: Johannes Oporinus.
  2. Harvey, W. (1651). Exercitationes de generatione animalium. Londini: Du-Gardianis.
  3. Morgagni, G. B. (1761). De sedibus et causis morborum per anatomen indagatis. Venezia: Remondini.
  4. Bichat, M. F. X. (1801). Anatomie générale, appliquée à la physiologie et à la médecine. Paris: Brosson.
  5. Gray, H. (1858). Anatomy: Descriptive and Surgical. London: J. W. Parker.
  6. Todd, T. W. (1920). Age Changes in the Pubic Bone. I: The Male White Pubis. American Journal of Physical Anthropology, 3(3), 285–334.
  7. Beer, E. (1924). Osteitis pubis: A complication following suprapubic operations. International Journal of Medical Sciences.
  8. Beer, E., & Voelcker, F. (1933). Radiographic Studies of the Symphysis Pubis and Related Conditions. American Journal of Roentgenology and Radium Therapy, 30(3), 529–542.
  9. Caldwell, W. E., & Moloy, H. C. (1933/1938). Anatomical variations in the female pelvis and their obstetrical significance. American Journal of Obstetrics and Gynecology.
  10. Washburn, S. L. (1960). Tools and Human Evolution. Scientific American, 203(3), 63–75.
  11. Phenice, T. W. (1969). A newly developed visual method of sexing the os pubis. American Journal of Physical Anthropology, 30(2), 297–301.
  12. Lovejoy, C. O., Meindl, R. S., Pryzbeck, T. R., & Mensforth, R. P. (1985). Chronological metamorphosis of the auricular surface of the ilium: A new method for determining age at death. American Journal of Physical Anthropology, 68(1), 15–28.
  13. Katz, D., & Suchey, J. M. (1986). Age determination of the male os pubis. American Journal of Physical Anthropology, 69, 427–435.
  14. Gamble, J. G. (1986). The symphysis pubis: Anatomic and pathologic considerations. Radiology, 159, 661–667.
  15. Abitbol, M. M. (1988). Evolution of the pelvis in hominids and its relevance to obstetrics. American Journal of Physical Anthropology, 77(3), 329–344.
  16. Brooks, S., & Suchey, J. M. (1990). Skeletal age determination based on the os pubis: A comparison of the Acsádi-Nemeskéri and Suchey-Brooks methods. Human Evolution, 5, 227–238.
  17. Rosenberg, K. R. (1992). The evolution of modern human childbirth. American Journal of Physical Anthropology, 35(S15), 89–124.
  18. McHenry, H. M. (1994). Tempo and mode in human evolution. Proceedings of the National Academy of Sciences, 91(15), 6780–6786.
  19. Walker, P. L. (1995). Problems of preservation and sexism in sexing: Some lessons from historical collections for paleodemographers. American Anthropologist, 97(2), 233–241.
  20. Murphy, A. M., & Siegel, M. J. (2003). Pediatric pelvic trauma: Imaging and clinical correlations. Radiographics, 23(4), 1077–1087.
  21. White, T. D., & Folkens, P. A. (2005). The Human Bone Manual. Burlington: Elsevier Academic Press.
  22. Li, Z. (2007). Biomechanical response of the pubic symphysis: Finite element analysis. Journal of Biomechanics, 40, 2758–2767.
  23. Krywonos, J. (2010). MRI image-based finite element modelling of the pelvis. Computer Methods in Biomechanics and Biomedical Engineering, 13, 1–12.
  24. Becker, I. (2010). The adult human pubic symphysis: A systematic review. Journal of Anatomy, 217, 475–487.
  25. Dunsworth, H. M., Warrener, A. G., Deacon, T., Ellison, P. T., & Pontzer, H. (2012). Metabolic hypothesis for human altriciality. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109, 15212–15216.
  26. Villa, C., Lynnerup, N., & Boldsen, J. L. (2013). Reliability of the Suchey-Brooks method on 3D visualizations of the pubic symphysis. International Journal of Legal Medicine, 127, 653–660.
  27. Larsen, C. S. (2015). Bioarchaeology: Interpreting behavior from the human skeleton. Cambridge: Cambridge University Press.
  28. Weir, A., Brukner, P., Delahunt, E., Ekstrand, J., & et al. (2015). Doha agreement meeting on terminology and definitions in groin pain in athletes. British Journal of Sports Medicine, 49, 768–774.
  29. Garvin, H. M. (2016). Utility of advanced imaging in forensic anthropology. Forensic Science, Medicine and Pathology, 12, 99–110.
  30. Haeusler, M., Gruss, L. T., & Fornai, C. (2021). Obstetrical dilemma—there’s life in the old dog yet. Biological Reviews, 96, 1464–1489.
  31. Warrier, V., Morgan, B., & Black, S. (2021). Computed tomographic age estimation from the pubic symphysis. Forensic Science International, 321, 110720.
  32. Kotěrová, A., Velemínská, J., & Brůžek, J. (2022). Computational age-at-death estimation from 3D symphyseal surface scans. Scientific Reports, 12, 10973.
  33. Abegg, C., Bortolotti, F., & Cattaneo, C. (2023). Measuring pelvises in 3D surface scans and MDCT. Forensic Science International, 348, 111588.
  34. StatPearls (2024). Pelvic Inlet. Treasure Island, FL: StatPearls Publishing.
  35. Kim, Y., et al. (2025). Age-related morphological changes of the pubic symphyseal surface (statistical shape modeling approach). Scientific Reports, 15, e024-84168-8.

Click here to display content from YouTube.
Learn more in YouTube’s privacy policy.

Open "Pubic Symphysis Pain #shorts #pain #pregnancy #postpartum" directly