Sinonim: lingva.
Ana Hint-Avrupa’daki *dn̥ǵʰwéh₂s‘den sırasıyla türeyen Ana İtalik’deki *denɣwā, Eski Latincedeki *dingua zamanla lingō (“yalamak”) fiiliyle ilişkilendirerek baştaki d harfi l harfine dönüşmüştür. Latincedeki anlamları:
- (Anatomi) Dil,
- Konuşma, ifade,
- (Sosyoloji) dil, lisan
- Diyalekt, ağız, lehçe,
- Ses, nota, şarkı,
- Bir bitki türü,
- Romalı kaval enstrümanın üfleme yeri,
- Herhangi bir şeyin küçük miktarı, azı,
- Kaldıracın kısa kolu.
- Lingualis veya lingual; dile ait veya dilin anlamlarına gelir.
| Hal | Tekil | Çoğul |
|---|---|---|
| nominatif | lingua | linguae |
| genitif | linguae | linguārum |
| datif | linguae | linguīs |
| akusatif | linguam | linguās |
| ablatif | linguā | linguīs |
| vokatif | lingua | linguae |
Kaynak: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/52/2b/1b/522b1b9a6401304226b80ec60d6433c1.jpg
