Yeni Latince’den türemiştir. Etimolojisi aşağıdaki gibi ayrıştırılabilir:
- Sterno-: “Göğüs kemiği” anlamına gelen *sternum* kelimesinden türetilmiştir.
- Hyoideus: “U şeklinde” anlamına gelen *hȳoīdēs* kelimesinden, U benzeri bir yapıya sahip olan hyoid kemiğine atıfta bulunarak.
Dolayısıyla Musculus sternohyoideus sternum (göğüs kemiği) ile hyoid kemiği (boyundaki U şeklindeki kemik) birbirine bağlayan kası ifade eder.
Sternohyoid Kasın Anatomisi
Sınıflandırma:
Sternohyoid kas, hyoid kemiğini aşağı doğru bastırmak ve suprahyoid kasları içeren hareketler sırasında sabitlemek için işlev gören infrahyoid (alt hyoid) kas grubunun bir parçasıdır.
Köken:
- Birincil Bölgeler:
- Manubrium Sterni: Sternumun üst kısmı.
- Medial Klavikula: Klavikulanın iç kısmı.
- Sternoklaviküler Eklem: Sternum ve klavikula arasındaki bağlantı.
Eklenme:
- Hyoid Kemiği: Omohyoid kasının eklenme yerinin medialinde, hyoid gövdesinin alt sınırına bağlanır. Sternohyoid, omohyoide paralel uzanır ancak daha çok orta hatta kalır.
İnnervasyon:
- Ansa Cervicalis (Servikal Pleksus, C1–C3):
- C1–C3 spinal sinirlerinin ventral ramusları tarafından oluşturulur.
- Not: Çoğu infrahyoid (sternohyoid, omohyoid, sternothyroid) ansa cervicalis tarafından innerve edilirken, tirohiyoid bir istisnadır ve hipoglossal sinir aracılığıyla C1 üzerinden innervasyon alır.
İşlev:
- Hyoidin Depresyonu: Hyoid kemiğini yükselttikten sonra alçaltır (örn. yutma veya konuşma sırasında).
- Stabilizasyon: Suprahyoid kas aktivitesi sırasında (örn. ağız açma, çiğneme) hioidi sabitler ve kontrollü hareketi sağlar.
- Diğer Kaslarla Sinerji: Omohyoid ve sternotiroid ile koordine olarak hiyoid ve laringeal pozisyonları düzenler, ses yolu konfigürasyonunu ve yutma mekaniğini etkiler.
Klinik ve Fonksiyonel Notlar:
- Yutma ve Konuşma: Suprahyoid kaslarla antagonistik olarak çalışır; hiyoidi sabitleyerek hassas yükseltme/depresyona izin verir.
- Boyun Cerrahisi/Travması: Ansa cervicalis’e verilen hasar hiyoid fonksiyonunu bozabilir, hava yolu korumasını veya fonasyonu etkileyebilir.
- Anatomik İlişkiler: Ön boyunda yüzeysel, omohyoidin medialinde ve sternotiroid gibi daha derin kasların üzerinde yer alır.
Keşif
Tarihsel Bağlam ve İlk Gözlemler
Boyun anatomisinin incelenmesi, Yunan ve Roma anatomistlerinin insan kaslarını anlamak için temel oluşturduğu antik zamanlara dayanır. Erken metinlerde sternohyoid’e dair özel referanslar nadir olsa da, hiyoid kemiği de dahil olmak üzere boynun karmaşık yapıları, baş hareketini ve hayati işlevleri desteklemedeki rolleri nedeniyle not edilmiştir. Doğrudan diğer kemiklerle eklemlenmemesiyle benzersiz olan hiyoid kemiği, konuşmadaki evrimsel önemine dair tartışmalarda görüldüğü gibi, erken ilgi odağıydı ve Neandertal hiyoid kemikleri gibi bulgular, antik insan benzeri yetenekleri öneriyordu (Hiyoid Kemiğinin Tarihi).
16. Yüzyıl: Vesalius ve Anatominin Rönesansı
16. yüzyılda, sıklıkla modern anatominin babası olarak anılan Andreas Vesalius ile önemli bir dönüm noktası yaşandı. 1543 tarihli “De humani corporis fabrica” adlı yayını, kemikler ve kaslar dahil olmak üzere insan vücudunun ayrıntılı çizimlerini ve açıklamalarını sağlayarak anatomik çalışmada devrim yarattı. Vesalius’un boyun kasları, özellikle de hyoid’e bağlı olanlar üzerindeki çalışmaları, konumu ve işlevi göz önüne alındığında muhtemelen sternohyoid’i de içeriyordu. Galenik otorite yerine doğrudan diseksiyonu vurgulayan yaklaşımı, kasların “canlı” olarak tanımlanmasıyla, rollerine ilişkin işlevsel içgörüler öneren ampirik anatomiye doğru bir kaymayı işaret ediyordu (Vesalius Kasları).
Araştırmalar, Vesalius’un “De humani corporis fabrica”daki ayrıntılı çizimlerinin ve metninin, boyun kaslarını kapsamlı bir şekilde ele almasının bir parçası olarak sternohyoid’i de içerdiğini gösteriyor. Bu, daha sonraki analizlerle desteklenmektedir, örneğin larinks ve dil kemiği üzerine yaptığı çalışmanın açıklamalı çevirisi, ilgili yapılara odaklandığını göstermektedir (Vesalius ve Larynx).
17. ve 18. Yüzyıllar: İncelik ve İsimlendirme
17. ve 18. yüzyıllarda anatomik çalışmalarda daha fazla incelik görüldü ve William Harvey gibi anatomistler dolaşım ve kas anlayışına katkıda bulundu. Ancak, bu dönemde sternohyoid kasının isimlendirilmesine ilişkin belirli referanslar daha az belgelenmiştir ve bu da kasın muhtemelen gözlemlendiği ancak isimlendirmesinin standartlaştırılmamış olabileceğini düşündürmektedir. “Sternum” ve “hyoid” kelimelerinden türetilen “sternohyoid” terimi anatomik bağlantılarını yansıtır, ancak etimolojik araştırmalar, anatomik terminolojinin daha sistematik hale gelmesiyle resmi olarak benimsenmesinin muhtemelen daha sonra, muhtemelen 19. yüzyılda gerçekleştiğini göstermektedir.
19. Yüzyıl: Gray’s Anatomy ile Standardizasyon
19. yüzyıl, Henry Gray tarafından 1858’de Gray’s Anatomy’nin yayınlanmasıyla önemli bir anı işaret etti. Bu çalışma, sternohyoid kasından infrahyoid grubunun bir parçası olarak açıkça bahsederek insan anatomisinin kapsamlı ve standartlaştırılmış bir tanımını sağladı. Gray’in detaylı çizimleri ve metni kimliğini sağlamlaştırdı, kökeninin göğüs kemiğinden geldiğini ve dil kemiğine yerleştiğini, yutma ve konuşma için dil kemiğini aşağı indirme gibi işlevleri olduğunu belirtti. Bu standardizasyon, dönemin klinik anatomiye artan vurgusuyla uyumlu olduğu için çok önemliydi ve kasın rolünü tıp uygulayıcıları için erişilebilir hale getirdi (Gray’s Anatomy).
Modern Çağ: Teknolojik İlerlemeler ve Klinik İçgörüler
Modern çağda, MRI ve BT taramaları gibi görüntüleme tekniklerindeki ilerlemeler, sternohyoid kasının anatomisi ve işlevi hakkındaki anlayışımızı geliştirmiştir. Bu teknolojiler, trakea, özofagus ve tiroid bezi gibi yapıları koruyan koruyucu rolünü ortaya koymuştur; bu, birincil motor işlevinin ötesinde beklenmedik bir klinik içgörüdür. Sternohyoid de dahil olmak üzere infrahyoid kaslar üzerindeki çalışmalar, anatomik çeşitliliği vurgulayarak duplikasyonlar gibi varyasyonları da araştırmıştır (İnfrahyoid Varyasyonları). Bu dönemde, kasın boyun ameliyatlarında ve travma bakımında önemi görülmüş, ansa cervicalis (C1-C3) tarafından innerve edilmesi daha da açıklığa kavuşturulmuş ve cerrahi planlamaya yardımcı olmuştur.
İleri Okuma
- Vesalius, A. (1543). De Humani Corporis Fabrica Libri Septem. Basel: Johannes Oporinus.
- Albinus, B. S. (1734). Tabulae Sceleti et Musculorum Corporis Humani. Leiden: Joannes & Hermann Verbeek.
- Winslow, J. B. (1733). Exposition Anatomique de la Structure du Corps Humain. Paris: Guillaume Cavelier.
- Haller, A. von (1757). Elementa Physiologiae Corporis Humani (Vol. 4). Lausanne: Sumptibus Marci-Michaelis Bousquet & Sociorum.
- Meckel, J. F. (1815). Handbuch der Menschlichen Anatomie (Bd. 1). Halle: Reclam.
- Henle, J. (1858). Handbuch der Systematischen Anatomie des Menschen (Bd. 1). Braunschweig: Vieweg.
- Testut, L. (1889). Traité d’Anatomie Humaine (Tome 1). Paris: Gaston Doin.
- Sobotta, J. (1904). Atlas der Deskriptiven Anatomie des Menschen (Bd. 1). München: J. F. Lehmann.
- Gray, H. (1918). Anatomy of the Human Body (Ed. 20). Philadelphia: Lea & Febiger.
- Spalteholz, W. (1933). Handatlas der Anatomie des Menschen (Bd. 1). Leipzig: Hirzel.
