Osteoartrit (OA), aynı zamanda artroz veya osteoartroz olarak da bilinir, Yunanca ve Latince kelimelerin birleşiminden oluşan bir terimdir: “osteon” kemik anlamına gelir, “arthro” eklem anlamına gelir ve “itis” inflamasyon anlamına gelir. ” erken evrelerinde hastalığın inflamatuar olmayan doğasını tam olarak yansıtmayabilir. “Artroz” terimi, özellikle Avrupa bağlamında, durumun iltihaplanmadan ziyade dejeneratif yönünü vurgulamak için sıklıkla osteoartrit ile birbirinin yerine kullanılır.
Osteoartrit ve artrit arasındaki karışıklık, artritin, inflamasyonu içeren eklem hastalıkları için genel bir terim olarak daha geniş bir şekilde sınıflandırılmasından kaynaklanmaktadır; osteoartrit, eklem dejenerasyonu ve ağrı ile karakterize edilen spesifik bir alt tiptir. Bu nedenle, osteoartrit aslında artritin bir formudur, özellikle de eklemlerdeki kıkırdak aşınması ve yıpranması ile karakterize edilen en yaygın tiptir.
Osteoartrit ve Diğer Artrit Formları Arasındaki Farklar
Osteoartrit (OA), öncelikle kıkırdak yıkımı, kemiğin yeniden şekillenmesi ve bazı durumlarda hafif sinovit ile karakterize dejeneratif bir eklem hastalığıdır. Tipik olarak yaşlanma ve eklemlerdeki aşınma ve yıpranma ile ilişkilidir.
Artritin bir başka yaygın şekli olan Romatoid Artrit (RA), eklemlerde kronik iltihaplanmaya neden olan, ağrıya, şişmeye ve sonunda eklem tahribatına ve sakatlığa yol açan otoimmün bir hastalıktır.
Osteoartrit Tedavisi
Osteoartritin tedavisi olmasa da tedavi stratejileri semptomları hafifletmeyi ve eklem fonksiyonlarını iyileştirmeyi amaçlar. Tedavi seçenekleri şunları içerir:
- Yaşam tarzı değişiklikleri: Ağırlık taşıyan eklemlerdeki stresi azaltmak için kilo yönetimi ve eklem hareketliliğini iyileştirmek ve eklem çevresindeki kasları güçlendirmek için egzersiz dahil.
- Fizik tedavi: Özel egzersiz programları eklem esnekliğinin korunmasına veya iyileştirilmesine ve ağrının azaltılmasına yardımcı olabilir.
- İlaçlar: Asetaminofen gibi ağrı kesiciler, steroid olmayan antiinflamatuar ilaçlar (NSAID’ler) ve bazı durumlarda daha güçlü ilaçlar reçete edilebilir.
- Cerrahi seçenekler: İlerlemiş osteoartrit için, hasarlı eklemin yapay bir eklemle değiştirilmesi için eklem replasman ameliyatı (artroplasti) düşünülebilir.
Egzersiz ve Osteoartrit
Egzersiz gerçekten de osteoartritli bireyler için faydalıdır. Düzenli fiziksel aktivite aşağıdakilere yardımcı olabilir:
- Eklem ağrısını ve sertliğini azaltın.
- Esnekliği ve kas gücünü artırın.
- Denge ve koordinasyonu geliştirin.
- Genel fiziksel uygunluğu ve refahı geliştirin.
Osteoartritli kişiler için uygun egzersizler arasında yürüyüş, yüzme, bisiklete binme gibi düşük etkili aktiviteler ve fizyoterapist tarafından önerilen özel egzersizler yer alır. Etkilenen eklemleri aşırı derecede zorlamayan aktivitelerin seçilmesi önemlidir.
Özetle, sıklıkla artroz veya osteoartroz olarak adlandırılan osteoartrit, semptomların hafifletilmesine ve fonksiyonel iyileşmeye odaklanan çeşitli yönetim stratejileri olan yaygın bir dejeneratif eklem hastalığıdır. Egzersiz, osteoartritin konservatif tedavisinde eklem sağlığını ve genel refahı teşvik etmede çok önemli bir rol oynar.
Tarih
Osteoartritin (OA) tarihsel anlayışı ve tedavisi, yüzyıllar boyunca önemli ölçüde gelişmiş ve tıpta birçok önemli dönüm noktasına işaret etmiştir. Bu ilerleme, hastalık hakkındaki bilimsel bilgimizin derinleşmesini, teşhis yeteneklerindeki gelişmeleri ve tedavi seçeneklerindeki ilerlemeleri yansıtmaktadır.
Antik Çağlardan 19. Yüzyıla
Eski Medeniyetler: M.Ö. 3000’e kadar uzanan Mısır mumyalarında osteoartrit kanıtı tespit edildi; bu durum, insanın bu durumla ilgili ilk farkındalığını gösteriyor. Antik Yunan ve Roma metinleri aynı zamanda muhtemelen OA’yı da içeren eklem hastalıklarını da tanımlar; Hipokrat (M.Ö. 460-377) osteoartrit semptomlarına uyan açıklamalar sağlar.
Orta Çağ’dan Erken Modern Döneme: Bu dönemler boyunca tedaviler büyük ölçüde bitkisel ilaçlara ve temel cerrahi tekniklere dayanıyordu. Yaş ve kullanımın genellikle “ortak aşınma” olarak adlandırılan duruma katkıda bulunduğuna dair bir anlayış vardı.

20. Yüzyıl: Kuruluş ve Modernizasyon
- Radyografi: 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında X-ışını teknolojisinin ortaya çıkışı, OA teşhisinde çok önemli bir adım olan eklem dejenerasyonunun ilk kez görsel olarak doğrulanmasına olanak sağladı.
- Patofizyolojik Anlayış: 20. yüzyılda araştırmalar, OA’yı inflamatuar olmayan kökenlerine dayanarak romatoid artrit gibi diğer artrit türlerinden ayırmaya başladı. Bu dönemde OA’nın kıkırdak, subkondral kemik ve sinovyum da dahil olmak üzere tüm eklemi etkileyen bir hastalık olarak tanımlandığı görüldü.
- Farmakolojik Gelişmeler: 20. yüzyılın ortalarında steroid olmayan anti-inflamatuar ilaçların (NSAID’ler) geliştirilmesi, OA ile ilişkili ağrı ve inflamasyonu yönetmek için yeni yollar sağladı ve bu da önemli bir terapötik ilerlemeyi temsil ediyor.
- Cerrahi Yenilikler: 20. yüzyılın ikinci yarısında, özellikle kalça ve diz artroplastisi olmak üzere eklem replasman cerrahisi ciddi OA tedavisinde devrim yarattı. Bu prosedürler ilerlemiş vakalarda ağrı ve hareket kabiliyetinde çarpıcı iyileşmeler sağladı.
21. Yüzyıl: Gelişen Tedaviler ve Hassas Tıp
- Biyolojik Terapiler ve Rejeneratif Tıp: Son yıllarda, eklem dokularının dejenerasyonunu yenilemeyi veya yavaşlatmayı amaçlayan, büyüme faktörleri, kök hücreler ve gen terapisi dahil olmak üzere biyolojik tedavilere yönelik araştırmalar görüldü.
- Kişiselleştirilmiş Tıp: OA duyarlılığına ve ilerlemesine katkıda bulunan genetik faktörlerin devam eden tanımlanması, kişiselleştirilmiş tedavi yaklaşımlarının önünü açmaktadır. Osteoartritte hassas tıp, bireysel risk faktörlerine, genetik profillere ve spesifik hastalık yollarına dayalı müdahaleleri uyarlamayı amaçlamaktadır.
- Dijital Sağlık Teknolojileri: Fiziksel aktiviteyi ve semptomları izlemeye yönelik giyilebilir cihazlar ve mobil uygulamalar, OA’nin yönetilmesinde önemli araçlar haline gelerek daha kişiselleştirilmiş ve proaktif bakım stratejilerine olanak sağladı.
İleri Okuma
- Zhang, W., et al. (2008). OARSI recommendations for the management of hip and knee osteoarthritis, Part II: OARSI evidence-based, expert consensus guidelines. Osteoarthritis and Cartilage, 16(2), 137-162.
- Glyn-Jones, S., et al. (2015). Osteoarthritis. The Lancet, 386(9991), 376-387.
- Hochberg, M.C., et al. (2012). Guidelines for the medical management of osteoarthritis. Part II. Osteoarthritis of the knee. Arthritis & Rheumatism, 41(11), 2075-2089.
- McAlindon, T.E., Bannuru, R.R., Sullivan, M.C., Arden, N.K., Berenbaum, F., Bierma-Zeinstra, S.M., … & Underwood, M. (2014). OARSI guidelines for the non-surgical management of knee osteoarthritis. Osteoarthritis and Cartilage, 22(3), 363-388.
- Fransen, M., McConnell, S., Harmer, A.R., Van der Esch, M., Simic, M., & Bennell, K.L. (2015). Exercise for osteoarthritis of the knee: a Cochrane systematic review. British Journal of Sports Medicine, 49(24), 1554-1557.
- Hunter, D.J., & Bierma-Zeinstra, S. (2019). Osteoarthritis. The Lancet, 393(10182), 1745-1759.
- Loeser, R.F., Goldring, S.R., Scanzello, C.R., & Goldring, M.B. (2012). Osteoarthritis: A disease of the joint as an organ. Arthritis & Rheumatism, 64(6), 1697-1707.
- Bijlsma, J.W.J., Berenbaum, F., & Lafeber, F.P.J.G. (2011). Osteoarthritis: an update with relevance for clinical practice. The Lancet, 377(9783), 2115-2126.
- Bennell, K.L., & Hinman, R.S. (2011). A review of the clinical evidence for exercise in osteoarthritis of the hip and knee. Journal of Science and Medicine in Sport, 14(1), 4-9.
- Neogi, T. (2013). The epidemiology and impact of pain in osteoarthritis. Osteoarthritis and Cartilage, 21(9), 1145-1153.
- Rothschild, B.M. (1997). Dynamics of degenerative joint disease in prehistoric and historic Native Americans. Paleopathology at the Origins of Agriculture, Academic Press, 393-401. This source provides evidence of osteoarthritis in ancient populations.
- Bijlsma, J.W.J., Berenbaum, F., & Lafeber, F.P.J.G. (2011). Osteoarthritis: an update with relevance for clinical practice. The Lancet, 377(9783), 2115-2126.
- Goldring, M.B., & Otero, M. (2011). Inflammation in osteoarthritis. Current Opinion in Rheumatology, 23(5), 471-478.
 
					 
												









Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.