Ortaçağ Latincesinde palatinus (bir prensin sarayında herhangi bir ofisi bulunan birine verilen, yani ‘kraliyet ayrıcalıklarına sahip’ olan bir unvandı) → palatium → palatinus (Sezarın)“sarayının” → 15. yy. Orta Fransızcada palatin → ‘yarı kraliyet ayrıcalıklarına sahip olmak,’ kelimenin tam anlamıyla ‘bir sarayla ilgili,’ 15c. ortalarında, bölgeler, ‘bağımsız bir egemenliğe benzeyen ayrıcalıklara sahip bir efendinin yönettiği,’ →eski Alman imparatorluğunun eski seçmenlerinden olan Rheinland devletine 1570’lere kadar referans; 1709’da ‘Alman Palatine sakini veya göçmeni’ anlamına gelen bir isim olarak. Anlamları;
- Saray, sarayla ilgili
- Palatine, ilçeler ile ilgili palatine
- Damak ile ilgili olarak palatin
Peter Paul Rubens – Landscape with the Ruins of Mount Palatine in Rome
Sayı | Tekil | Çoğul | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Hal/ Cins. | Mask. | Fem. | Nötr | Mask. | Fem. | Nötr | |
Nominatif | palātīnus | palātīna | palātīnum | palātīnī | palātīnae | palātīna | |
Genitif | palātīnī | palātīnae | palātīnī | palātīnōrum | palātīnārum | palātīnōrum | |
Datif | palātīnō | palātīnō | palātīnīs | ||||
Akusatif | palātīnum | palātīnam | palātīnum | palātīnōs | palātīnās | palātīna | |
Ablatif | palātīnō | palātīnā | palātīnō | palātīnīs | |||
Vokatif | palātīne | palātīna | palātīnum | palātīnī | palātīnae | palātīna |