Romberg testi

Romberg testi, Romberg işareti olarak da bilinir ve adını bu alanda öncü olarak tanınan Alman bir hekim ve nörolog olan Moritz Heinrich Romberg’den (1795–1873) alır. 11 Kasım 1795’te Almanya’nın Meiningen kentinde doğan Romberg, 1817’de Berlin Üniversitesi’nden konjenital raşitizm üzerine yazdığı tezle MD derecesini aldı. 1820’de nörolojiye odaklanmaya başladı ve Andrew Marshall’ın The Morbid Anatomy of the Brain gibi eserleri Almancaya çevirdi ve daha sonra 1845’te Berlin’deki kraliyet kliniğinin müdürü oldu. Nörolojiye katkıları arasında, 1840 ile 1846 arasında yayınlanan sinir hastalıkları üzerine ilk sistematik ders kitabı olan Lehrbuch der Nervenkrankheiten des Menschen yer alır.

Ancak, gözler kapalıyken dengeyi değerlendirme kavramı tamamen yeni değildi. İngiliz bir doktor olan Marshall Hall (1790–1857), 1836 tarihli Lectures on the Nervous System and Its Diseases Marshall Hall ve “Romberg’s sign” | Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry. Bu, Romberg’in resmi tanımından önce gelir ve tıbbi keşfin işbirlikçi doğasını vurgular.

1836: Marshall Hall’un Katkısı

• Marshall Hall’un 1836’daki çalışması, Sinir Sistemi ve Hastalıkları Üzerine Dersler‘de belgelendiği gibi, karanlıkta veya gözleri kapalıyken ayakta dururken artan dengesizlik gösteren şiddetli proprioseptif kaybı olan hastaları tanımladı. Bu gözlem, şu anda Romberg manevrasında test edilene benzer, ancak Hall bunu ayrı bir test olarak resmileştirmedi. Odak noktası, özellikle omuriliğin dorsal sütunlarını etkileyen sifilizin geç bir aşaması olan tabes dorsalis gibi durumlarda duyusal ataksiydi Marshall Hall ve “Romberg belirtisi” | Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry.
• Bu dönüm noktası, Romberg’in çalışmalarından önce geldiği ve kavramın Avrupa hekimleri arasında dolaşımda olduğunu ve potansiyel olarak Romberg’in sonraki açıklamasını etkilediğini öne sürdüğü için önemlidir.

1840–1846: Romberg’in Resmi Açıklaması

• Moritz Heinrich Romberg’in 1840 ile 1846 yılları arasında birden fazla cilt halinde yayınlanan ders kitabı, Lehrbuch der Nervenkrankheiten des Menschen, nöroloji üzerine ilk sistematik inceleme olarak kabul edilir Moritz Heinrich Romberg (1795-1873): Nörolojinin İlk Kurucusu | PubMed. Romberg, bu çalışmada, özellikle tabes dorsalis bağlamında, günümüzde Romberg belirtisi olarak bilinen şeyi tanımladı. Karanlık bir odada veya gözleri kapalıyken ayakta dururken hasarlı sırt sütunları olan hastalarda ciddi duruş bozukluğu olduğunu belirtti ve propriosepsiyonun rolünü vurguladı Romberg belirtisi | Nöroloji.
• Bu aralıktaki belirti ilk olarak nerede tanımlandığı kesin cilt ve yıl kaynaklarda belirtilmemiştir, ancak yayın dönemi (1840–1846) sürekli olarak resmi dokümantasyonunun zaman dilimi olarak gösterilmiştir. Bu dönem, testin tıbbi literatürde yerleşmesini işaret eder ve onu önemli bir dönüm noktası haline getirir.

19. Yüzyıl Sonları: Daha Geniş Tanıma ve Uyum

• 19. yüzyılın sonlarına doğru, Romberg işareti daha yaygın olarak tanındı ve tabes dorsalis’in ötesinde, B12 vitamini eksikliğinden kaynaklanan duyusal ataksi veya diğer dorsal sütun patolojileri gibi daha geniş bir nörolojik bozukluk yelpazesine uygulandı Romberg işareti: 19. yüzyılda gelişim, benimseme ve uyum | PubMed. Nörologlar, duyusal ataksiyi (pozitif Romberg) serebellar ataksiden (negatif Romberg) ayırt etmek için bunu standart bir klinik test olarak kullanmaya başladılar ve tanıda kullanımını artırdılar.
• Bu dönemde nörologlar arasında atıf hakkında tartışmalar da yaşandı, bazıları hem Romberg hem de Bernardus Brach’a atıfta bulunurken, diğerleri fenomeni belirli bir atıf olmadan tartıştılar ve bu da giderek artan kabulünü yansıttı Romberg ve İşareti | Avrupa Nörolojisi | Karger Yayıncıları.

Beklenmedik Ayrıntı: Keşfin İşbirlikçi Doğası

Bu zaman çizelgesinin ilginç bir yönü, tıbbi keşfin işbirlikçi doğasıdır. Romberg’in bu testle anılmasına rağmen, Marshall Hall’un 1836’daki daha önceki çalışması, gözler kapalıyken dengeyi test etme fikrinin zaten dolaşımda olduğunu öne sürüyor. Bu, bilimsel gelişmelerin genellikle önceki gözlemlere nasıl dayandığını vurgular ve tıbbi tarihte itibarın nasıl atandığıyla ilgili soruları gündeme getirir. Örneğin, 19. yüzyılın sonlarında bazı nörologlar hem Romberg’e hem de Brach’a itibar ederek atıf konusunda olası bir tartışma olduğunu gösterdi Romberg belirtisi | Nöroloji.

Klinik Önemi ve Modern Kullanımı

Romberg testi, günümüzde nörolojik muayenelerde, özellikle omuriliğin dorsal sütunlarının bütünlüğünü değerlendirmek için değerli bir araç olmaya devam etmektedir. Multipl skleroz, B12 vitamini eksikliği ve hatta şüpheli araç kullanımı için saha ayıklık testlerinde bile kullanılır Romberg Testi – Physiopedia. Testin basitliği – bir hastadan ayaklarını birleştirerek ve gözlerini kapatarak durmasını istemek – onu erişilebilir kılıyor, ancak sonuçları derin ve bir hastanın yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyebilecek duyusal eksiklikleri ortaya koyuyor.

1. Romberg, M. H. (1846). Lehrbuch der Nervenkrankheiten des Menschen (Bd. 1). Duncker.
2. Pearce, J. M. S. (2005). Romberg’s sign: Development, application, and misinterpretation. European Neurology, 53(2), 120–125.
3. Bisdorff, A. R., Wolsley, C. J., Anastasopoulos, D., Bronstein, A. M., & Gresty, M. A. (2001). The Romberg test: What is it really measuring? Journal of Neurology, 248(7), 686–690.
4. Taube, W., Gruber, M., & Gollhofer, A. (2008). Spinal and supraspinal adaptations associated with balance training and their functional relevance. Acta Physiologica, 193(2), 101–116.
5. Furman, J. M., & Cass, S. P. (1996). Balance Disorders: A Case-Study Approach. F. A. Davis.