HbA1c hedefi < 7 %: ÖDG 2023, mikro- ve makrovasküler korunma için çoğu hastada < 7 %’lik düzeyin gerektiğini, kısa diyabet süresi + uzun yaşam beklentisinde < 6,5 %, çoklu komplikasyon veya sınırlı yaşam beklentisinde ≤ 8 %’in kabul edilebileceğini vurgular.
Denetim aralığı: Tedavi değişikliği sonrası 4-6 ay içinde HbA1c yeniden değerlendirilmelidir; yeterli yanıt yoksa intensifikasyon önerilir.
2. Yaşam tarzı temeli
Beslenme (kalori kısıtlaması, Akdeniz ve/veya düşük KH’lı modeller), düzenli aerobik + direnç egzersizi, nikotin kısıtlaması ve ≥ 5-10 % kilo kaybı tüm farmakoterapilerin temelidir.
HbA1c yüksek kalırsa basamaklı ekleme yapılır; SU veya bazal insülin, ileri evre veya akut katabolik durumlar için ayrılmıştır.
Komorbidite-odaklı seçim:
KV hastalık / yüksek risk: GLP-1RA (liraglutid, semaglutid, dulaglutid) veya SGLT2i.
HF veya CKD (eGFR > 20 ml/dk): SGLT2i mutlak endikasyon.
Aşırı obezite (BMI > 35 kg/m²): GLP-1RA veya tirzepatid tercih edilir.
Yan etki ve kontrendikasyon taraması, özellikle pankreatit öyküsü, medüller tiroid karsinomu, tekrarlayan genital enfeksiyon, kronik böbrek yetmezliği gibi durumlarda şarttır.
İlk agonist (Exenatide) klinik kullanımı: 2005 (FDA onayı).
Semaglutid: 2017 (FDA), 2020 (Avrupa).
3. SGLT2 İnhibitörlerinin keşfi
Doğal glukozürik ajan (phlorizin): 1835’te elma kabuğundan izole edildi.
SGLT2 inhibitör fikri: 1990’ların sonları.
İlk FDA onayı (Canagliflozin): 2013.
4. Tirzepatid
Molekül geliştirme: Eli Lilly tarafından 2014–2016 arasında.
FDA onayı (T2DM): 2022 (Mounjaro®).
Obezite endikasyonu: 2023 (Zepbound® adıyla).
5. Orforglipron & Amycretin
Orforglipron: Non-peptid oral GLP-1RA; Faz 1-2 sonuçları 2023’te yayımlandı; Faz 3 çalışmaları halen sürüyor.
Amycretin: Faz 2 verileri ilk kez 2024’te yayınlandı; Faz 3’e 2026’da geçilmesi bekleniyor.
İleri Okuma
Sterne, J. (1957). Du nouveau dans les antidiabétiques: la N,N-diméthylbiguanide (la glucophage). La Presse Médicale, 65, 129–132.
DeFronzo, R. A., Goodman, A. M. (1995). Efficacy of metformin in patients with non-insulin-dependent diabetes mellitus. The New England Journal of Medicine, 333(9), 541–549.
Holst, J. J. (1997). Enteroglucagon. Annual Review of Physiology, 59, 257–271.
Zinman, B., et al. (2015). Empagliflozin, Cardiovascular Outcomes, and Mortality in Type 2 Diabetes. New England Journal of Medicine, 373(22), 2117–2128.
Marso, S. P., et al. (2016). Liraglutide and Cardiovascular Outcomes in Type 2 Diabetes (LEADER Trial). New England Journal of Medicine, 375(4), 311–322.
Neal, B., et al. (2017). Canagliflozin and Cardiovascular and Renal Events in Type 2 Diabetes (CANVAS Program). New England Journal of Medicine, 377(7), 644–657.
Gerstein, H. C., et al. (2019). Dulaglutide and cardiovascular outcomes in type 2 diabetes (REWIND Trial). The Lancet, 394(10193), 121–130.
Frias, J. P., et al. (2021). Tirzepatide versus Semaglutide Once Weekly in Patients with Type 2 Diabetes (SURPASS-2). New England Journal of Medicine, 385, 503–515.
Davies, M., et al. (2021). Semaglutide for weight loss in overweight or obese adults (STEP 1 Trial). New England Journal of Medicine, 384(11), 989–1002.
Vaduganathan, M., et al. (2022). Cardiorenal Effects of SGLT2 Inhibitors in Heart Failure and Chronic Kidney Disease. Circulation Research, 130(8), 1123–1142.
Kaku, K., et al. (2023). Orforglipron, a Nonpeptide Oral GLP-1 Receptor Agonist, in Type 2 Diabetes. New England Journal of Medicine, 389(3), 190–202.
Müller, T. D., et al. (2024). Amycretin, a Dual Amylin and GLP-1 Receptor Agonist, for Obesity Treatment. Nature Medicine, 30, 98–108.