Etimoloji
Thilorbin® ismi, bileşenlerinden türetilmiş gibi görünüyor:
- Thilo-: Muhtemelen hiçbir doğal farmakolojik anlamı olmayan markaya özgü bir önek.
- -rbin: Bu, benzersiz ve tanınabilir bir marka adı oluşturmak için stilize edilmiş bir ek olabilir. İsim, doğrudan aktif bileşenler olan oksibuprokain hidroklorür ve floresan sodyum ile ilişkili değildir, bunun yerine markalaşma amaçlıdır.
Kimyasal Özellikler
1. Oksibuprokain Hidroklorür
- Moleküler Formül: C17H28N2O3·HCl
- Moleküler Ağırlık: ~344,88 g/mol (serbest baz) + ~36,46 g/mol (HCl)
- Fiziksel Özellikler:Beyaz ila hafif sarı kristal toz. Suda serbestçe çözünür.
- Kimyasal Sınıf: Lokal ester tipi anestezik.
- Etki Mekanizması: Nöronlardaki voltaj kapılı sodyum kanallarını bloke ederek sinir uyarılarının başlatılmasını ve iletilmesini önler.
2. Floresan Sodyum
- Moleküler Formül: C20H10Na2O5
- Moleküler Ağırlık: ~376,27 g/mol
- Fiziksel Özellikler: Suda yüksek çözünürlüğe sahip turuncu-kırmızı toz. Mavi ışık altında yeşil floresan verir (~490 nm dalga boyu).
- Kimyasal Sınıf: Tanısal boyama için kullanılan ksanten boyası.
- Etki Mekanizması: Kornea veya konjonktivadaki hasarlı epitel hücrelerini boyayarak kusurların görüntülenmesine yardımcı olur.
Farmakokinetik
1. Oksibuprokain Hidroklorür
- Emilim: Lokal uygulama nedeniyle göz dokularına hızla emilir.
- Metabolizma: Plazma ve dokulardaki esterazlar tarafından inaktif metabolitlere hidrolize edilir.
- Atılım: İdrar yoluyla atılan metabolitler.
- Yarı Ömür: Kısadır, çünkü hızla metabolize edilir.
2. Florescein Sodyum
- Emilim: Topikal olarak uygulandığında, florescein önemli sistemik emilim olmadan hasarlı epitel hücrelerine bağlanır.
- Metabolizma: Minimum metabolizma; emilen herhangi bir kısım öncelikle metabolize edilmez.
- Atılım: Böbrekler yoluyla atılır ve idrara yeşilimsi sarı bir renk verir.
Farmakodinamik
1. Oksibuprokain Hidroklorür
- Nöronal zarlardaki sodyum iyon akışını engelleyerek geçici duyusal kayıp sağlar.
- Etki başlangıcı: 15–30 saniye.
- Etki süresi: Yaklaşık 15–20 dakika.
2. Floresan Sodyum
- Mavi ışık altında yeşil floresans yayarak tanısal bir ajan görevi görür.
- Hasarlı hücrelere bağlanarak kornea ve konjonktivadaki epitel defektlerini oldukça görünür hale getirir.
Endikasyonlar
Thilorbin® öncelikle oftalmolojide tanı ve prosedür amaçlı kullanılır:
Tanısal Uygulamalar:
- Kornea yaralanmalarının, aşınmalarının veya yabancı cisimlerin tespiti.
- Kuru göz tanısı için gözyaşı filmi kırılma süresinin değerlendirilmesi.
Prosedürel Uygulamalar:
- Lokal anestezi ve görsel iyileştirme sağlayarak tonometri ve gonyoskopiyi kolaylaştırır.
- Oküler durumların ameliyat öncesi değerlendirmelerinde kullanılır.
Yan Etkiler
Yaygın Yan Etkiler
- Oküler Etkiler:
- Uygulama sırasında hafif batma veya yanma hissi.
- Geçici bulanık görme.
- Göz kızarıklığı veya tahrişi.
- Sistemik Etkiler (Nadir):
- Baş ağrısı veya baş dönmesi (aşırı sistemik emilim durumlarında).
- Oksibuprokain veya floreseine karşı alerjik reaksiyonlar.
Nadir ve Ciddi Yan Etkiler
- Aşırı Duyarlılık Reaksiyonları:
- Göz şişmesi veya kaşıntısı.
- Şiddetli tahriş.
- Toksik Reaksiyonlar (aşırı lokal anestezik kullanımıyla):
- Uzun süreli kullanımda kornea hasarı. –
- Sinir sistemi depresyonuna yol açan potansiyel sistemik toksisite (nadir).
Keşif
1. Lokal Anesteziklerin Keşfi ve Geliştirilmesi (20. Yüzyılın Başları)
- 1905: İlk sentetik lokal anestezik olan prokain (Novokain), Alfred Einhorn tarafından geliştirildi. Bu keşif, diğer ester tipi anesteziklerin geliştirilmesi için temel oluşturdu.
- 1930’lar–1940’lar: Oksibuprokain hidroklorürün (benoksinat olarak da bilinir) geliştirilmesi, oftalmik kullanım için daha güvenli ve daha etkili bir topikal anestezik olarak ortaya çıktı. Daha düşük toksisitesi ve alerjik reaksiyon riskinin azalması nedeniyle göz prosedürlerinde prokaine tercih edildi.
2. Oftalmolojide Florescein’in Tanıtılması (19. yüzyılın sonu – 20. yüzyılın başı)
- 1871: Adolf von Baeyer ilk olarak mavi ışık altında parlak yeşil floresan yayan bir boya olan florescein sodyum‘u sentezledi.
- 1920’ler: Florescein sodyum, kornea aşınmalarının ve yabancı cisimlerin teşhisi için oftalmolojiye tanıtıldı. Hasarlı epitel hücrelerine bağlanma yeteneği göz teşhisinde devrim yarattı.
- 1938: Florescein’i sulu mizah sızıntısını tespit etmek için kullanan Seidel testi, oftalmolojide standart bir teşhis aracı haline geldi.
3. Oksibuprokain ve Florescein Kombinasyonu (20. Yüzyılın Ortaları)
- 1950’ler–1960’lar: Oksibuprokain hidroklorür ve florescein sodyum kombinasyonu, oftalmik prosedürleri kolaylaştırmak ve eş zamanlı anestezi ve tanı boyamaya olanak sağlamak için tanıtıldı. Bu kombinasyon daha verimli tonometri, gonyoskopi ve kornea muayenelerini kolaylaştırdı.
4. Thilorbin®’in Ticarileştirilmesi ve Tanıtımı (20. Yüzyılın Sonları)
- 1980’ler–1990’lar: İlaç şirketi OmniVision GmbH, steriliteyi sağlamak ve kontaminasyon riskini en aza indirmek için tek dozluk ünitelerde oksibuprokain ve floresceini birleştiren ticari bir preparat olan Thilorbin®‘i geliştirdi ve pazarladı. Bu ürün Avrupa oftalmoloji uygulamalarında hem tanı hem de prosedür uygulamaları için yaygın olarak kullanılmaya başlandı.
5. Düzenleyici ve Güvenlik Önemli Noktaları (2010’lar)
- 2013: Bazı ünitelerde sarı-turuncu çökeltilerin bulunması nedeniyle Thilorbin®’in parti Y260‘ı için önlem amaçlı geri çağırma yapıldı. Sağlık hizmeti sağlayıcılarına hasta güvenliğini sağlamak için etkilenen partinin kullanımını durdurmaları önerildi.
- 2015: Thilorbin®, Avrupa oftalmik tanılamada artan kullanımını yansıtan Avusturya’da Avusturya Tıbbi Ürünleri İthalat Yasası 2010 uyarınca dağıtım için onaylandı.
6. Mevcut Durum ve Devam Eden Kullanım (2020’ler)
- Thilorbin®, kornea boyama, göz içi basınç ölçümü ve ameliyat öncesi değerlendirmeler gibi tanı prosedürleri için oftalmolojide yaygın olarak kullanılmaya devam etmektedir. Tek kullanımlık flakonlardaki formülasyonu, yüksek güvenlik standartlarını ve modern steril tekniklere uyumu garanti eder.
İleri Okuma
- Baeyer, A. von. (1871). Ueber eine neue Klasse von Farbstoffen. Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft, 4(1), 555–558.
- Stokes, G. G. (1852). On the change of refrangibility of light. Philosophical Transactions of the Royal Society of London, 142, 463–562.
- Friedländer, P. (1921). Progress in the chemistry of synthetic dyes. Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft, 54(1), 258–272.
- Fieser, L. F., & Fieser, M. (1944). Organic Chemistry. D. C. Heath and Company, pp. 872–874.
- Haber, F. (1958). The Chemical Industry During the Nineteenth Century: A Study of the Economic Aspect of Applied Chemistry in Europe and North America. Clarendon Press, pp. 146–152.
- Wise, G. (1980). Willam Perkin and the Discovery of Mauve: A Turning Point in Chemistry. Endeavour, 4(1), 22–27.
- Ramage, E. (1987). Adolf von Baeyer and the rise of organic chemistry in Germany. Journal of Chemical Education, 64(6), 495–500.
- Brock, W. H. (1993). The Fontana History of Chemistry. Fontana Press, pp. 325–330.
- Travis, A. S. (1993). The Rainbow Makers: The Origins of the Synthetic Dyestuffs Industry in Western Europe. Lehigh University Press, pp. 112–118.
- Green, M. M., & Green, H. A. (2001). Organic Chemistry’s Second Century: From Baeyer to the Present. Angewandte Chemie International Edition, 40(3), 435–439.
