Etimolojik Bileşenler:

  • venla-: Bu önekin kesin kaynağı belirsizdir; ancak muhtemelen “phenylcyclohexylamine” ya da “phenylethylcyclohexanol” yapısına gönderme yapar. Bu yapı, venlafaksin’in tramadol ile olan yapısal benzerliğine işaret eder.
  • -faksin / -faxine: Farmakolojik isimlendirmede sıklıkla antidepresanlar için kullanılan bir sonek olarak yer alır. Benzer örnekler: duloxetine, milnacipran, desvenlafaxine. Bu sonek genellikle fenilpropanamin türevleri için kullanılır.

Türevsel Açılım:

venla- + (phe)n(yl)(cyclo)hex(ylpropyl)am(ine)venlafaxine



1. Tanım ve Farmasötik Formülasyon

Venlafaksin, serotonin-noradrenalin geri alım inhibitörleri (SSNRI) grubuna ait, depresyon ve anksiyete bozuklukları tedavisinde yaygın olarak kullanılan bir antidepresandır. Hem tablet hem de uzatılmış salımlı kapsül (ER/XR) formlarında pazarlanmakta olup, orijinal formülasyonu Efexor® ER (ABD’de Effexor® XR) adı altında satışa sunulmuştur. 1997 yılında onaylanmıştır ve günümüzde birçok jenerik formu mevcuttur (örn. Venegis®).


2. Kimyasal Özellikler

  • Kimyasal Adı: 1-[2-(dimetilamino)-1-(4-metoksifenil)etil]sikloheksanol
  • Moleküler formül: C₁₇H₂₇NO₂
  • Moleküler ağırlık: 277.4 g/mol
  • Yapısal özellikler: Venlafaksin, feniletilamin ve sikloheksanol türevi bisiklik bir bileşiktir. Tramadol ile kimyasal olarak yakından ilişkilidir.
  • Formülasyon: Genellikle rasemik karışım olarak venlafaksin hidroklorür formunda, beyaz ve kristal bir toz olarak bulunur. Suda çözünür.

3. Farmakodinamik

Venlafaksin, antidepresan etkilerini presinaptik nöronlarda serotonin (5-HT) ve noradrenalin (NA) geri alımını seçici olarak inhibe ederek gösterir. Dopamin geri alımı üzerinde yalnızca hafif inhibitör etkisi mevcuttur.
Diğer antidepresanlardan farklı olarak:

  • alfa-adrenerjik, muskarinik veya histaminerjik reseptörlere bağlanmaz,
  • antikolinergik değildir,
  • MAO inhibitörü değildir.

Bu özgüllük, yan etki profilinde klasik trisiklik antidepresanlara kıyasla daha iyi bir tolere edilebilirlik sağlar.


4. Farmakokinetik

  • Emilim: Oral yolla iyi emilir.
  • Biyoyararlanım: İlk geçiş metabolizmasına uğramasına rağmen yüksek (~45%).
  • Metabolizma: Başlıca CYP2D6 izoenzimi tarafından desvenlafaksin (O-desmetilvenlafaksin) adlı aktif metabolitine dönüştürülür. Daha düşük oranda CYP3A4 rol oynar.
  • Yarılanma ömrü:
    • Venlafaksin: ~5 saat
    • Desvenlafaksin: ~11 saat
  • Eliminasyon: Böbrekler yoluyla atılır (idrarla, %87’si metabolit olarak).

5. Endikasyonlar

Onaylı terapötik endikasyonlar:

  • Majör depresif bozukluk (tedavi ve relaps önleme)
  • Yaygın anksiyete bozukluğu (GAD)
  • Sosyal anksiyete bozukluğu (sosyal fobi)
  • Agorafobili veya agorafobisiz panik bozukluğu

Etiket dışı (off-label) kullanımları:

  • Vazomotor semptomlar (örn. menopozal ateş basmaları)
  • Kronik ağrı sendromları
  • Flushing atakları

6. Kullanım Şekli ve Dozaj

  • Gecikmeli salımlı formlar (ER/XR) genellikle günde bir kez, aynı saatte ve yemekle birlikte alınmalıdır.
  • Doz titrasyonu kademeli yapılmalı, ani kesilmeden kaçınılmalıdır; çünkü kesilme sendromu (baş dönmesi, parestezi, anksiyete vb.) gelişebilir.

7. Kontrendikasyonlar

  • Venlafaksine veya içeriğindeki bileşenlere karşı aşırı duyarlılık
  • MAO inhibitörleri ile eşzamanlı tedavi
  • 18 yaş altı bireylerde kullanımı genellikle önerilmez (artmış intihar düşünceleri riski nedeniyle)

8. İlaç Etkileşimleri

  • CYP2D6 inhibitörleri (örn. fluoksetin, paroksetin) venlafaksin metabolizmasını etkileyebilir.
  • MAO inhibitörleri ile kombine kullanımı serotonin sendromu riskini belirgin şekilde artırır.
  • Serotonerjik ajanlar (örn. triptanlar, tramadol, St. John’s wort) ile dikkatli kombinasyon gerektirir.
  • Santral etkili ilaçlarla potansiyel sinerjik etkiler (örn. sedasyon, nöbet riski) olabilir.

9. Yan Etkiler

En sık bildirilen advers etkiler şunlardır:

  • Gastrointestinal: Bulantı, kabızlık, iştah kaybı
  • Nörolojik: Baş ağrısı, baş dönmesi, uyku hali veya uykusuzluk
  • Otonomik: Terleme, ağız kuruluğu
  • Psikiyatrik: Anksiyete artışı, ajitasyon, libido değişiklikleri
    Nadir fakat ciddi reaksiyonlar arasında:
  • Serotonin sendromu
  • Hiponatremi
  • Kan basıncında artış (özellikle yüksek dozlarda)

10. Terminolojik Not

Etimolojik olarak “venlafaksin” ismi:

  • venla- (muhtemelen “phenylcyclohexylamine” yapısına atıfla)
  • -faksin (“fexine” antidepresan eki, phenylcyclohexylpropylamine türevi)

11. Notlar

  • Venlafaksin’in aktif metaboliti desvenlafaksin (ticari adı: Pristiq®), ABD’de ayrı bir ürün olarak pazarlanmaktadır.
  • Seçici serotonin geri alım inhibitörleri (SSRI’lar) ile karşılaştırıldığında, SSNRI’ler daha geniş etkili olabilir; ancak kardiyovasküler ve kan basıncı üzerine etkileri açısından daha dikkatli doz titrasyonu gerekir.

Keşif

1980’ler: Araştırma ve Geliştirme Dönemi

  • 1981–1985
    • Venlafaksin ilk kez Wyeth-Ayerst Laboratories (sonraki adıyla Wyeth) tarafından araştırma kapsamında sentezlendi.
    • Molekül, feniletilamin türevi olarak geliştirildi ve kimyasal yapısal benzerliği nedeniyle opioid analjezik tramadol ile karşılaştırıldı.

1988–1993: Klinik Araştırmalar ve İlk Yayınlar

  • 1988
    • İlk faz I klinik çalışmalar başladı.
  • 1992
    • İlk bilimsel yayınlar, venlafaksinin SSNRI (serotonin-noradrenalin geri alım inhibitörü) olarak farmakolojik etkilerini duyurdu.
  • 1993
    • FDA (ABD Gıda ve İlaç Dairesi) tarafından majör depresif bozukluk için ilk onay verildi (orijinal formülasyon: Effexor®).

1996–1997: Uzatılmış Salım Formülasyonunun Geliştirilmesi

  • 1996
    • Uzatılmış salımlı formülasyon (Effexor XR®) geliştirildi. Bu, ilacın günde bir kez kullanımına olanak tanıdı ve tolerabiliteyi artırdı.
  • 1997
    • FDA, Effexor XR® formülasyonunu onayladı.
    • Aynı yıl Avrupa İlaç Ajansı (EMA) tarafından da onay aldı.
    • Aynı dönemde Wyeth, venlafaksin üzerinde geniş çaplı pazarlama kampanyalarına başladı.

2000–2004: Endikasyon Genişlemesi

  • 2000–2002
    • Yaygın anksiyete bozukluğu (Generalized Anxiety Disorder) ve sosyal fobi (Social Anxiety Disorder) gibi anksiyete alt tipleri için etiket genişletme çalışmaları tamamlandı.
  • 2003
    • FDA, venlafaksinin sosyal anksiyete bozukluğu tedavisinde kullanımını onayladı.
  • 2004
    • Panik bozukluğu için de FDA onayı alındı.
    • Dünya genelinde kullanımı artmaya başladı.

2007–2008: Aktif Metabolitinin Pazara Sunulması

  • 2007
    • Venlafaksin’in ana aktif metaboliti olan desvenlafaksin (O-desmetilvenlafaksin), Pristiq® adıyla ABD’de onaylandı.
    • Bu gelişme, Wyeth’in molekülün patent süresi sona ermeden pazar hakimiyetini sürdürme stratejisinin parçasıydı.
  • 2008
    • Pristiq® piyasaya sürüldü; desvenlafaksin, venlafaksine alternatif olarak konumlandırıldı.

2009–2010: Patent Süresinin Sona Ermesi

  • 2009
    • Wyeth, Pfizer tarafından satın alındı.
  • 2010
    • Venlafaksin’in orijinal patent koruması sona erdi, bu da birçok jenerik üreticinin pazara girmesine yol açtı. Türkiye’de Venegis XR® gibi jenerik ürünler yaygınlaştı.

2010’lar: Yaygın Jenerik Kullanım ve Klinik Genişleme

  • Venlafaksin, dünya çapında birçok ülkede jenerik olarak piyasaya sürüldü.
  • Klinik kullanımda:
    • off-label endikasyonlarda (örneğin menopozal ateş basmaları, nöropatik ağrı) kullanımı yaygınlaştı.
    • Özellikle intolerans gelişen SSRI hastaları için tercih edilen ikinci kuşak antidepresanlardan biri oldu.

2020’ler: Farmakogenetik ve Reçeteleme Kılavuzları

  • 2020 sonrası
    • CYP2D6 polimorfizmleri doğrultusunda bireyselleştirilmiş venlafaksin dozlama önerileri geliştirildi.
    • Klinik psikofarmakoloji kılavuzlarında (örn. CANMAT, APA) venlafaksin, özellikle tedaviye dirençli depresyon veya anksiyete bozukluğu olan bireyler için önerilen tedaviler arasında yer aldı.

Ek Bilgiler

  • Venlafaksin, ilk SSNRI moleküllerden biri olarak, duygudurum bozuklukları tedavisinde dönüm noktası kabul edilir.
  • Hem depresyon hem de anksiyete bozukluklarına etkili olması nedeniyle çift etkili antidepresan paradigmasının öncülerinden biridir.


İleri Okuma
  1. Owens, M. J., Morgan, W. N., Plott, S. J., & Nemeroff, C. B. (1997). Neurotransmitter receptor and transporter binding profile of antidepressants and their metabolites. Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics, 283(3), 1305–1322.
  2. De Boer, T. H. (1996). The pharmacologic profile of venlafaxine. Journal of Clinical Psychiatry, 57(6 Suppl), 3–9.
  3. Thase, M. E. (1998). Effects of venlafaxine on blood pressure: a meta-analysis of original data from 3744 depressed patients. Journal of Clinical Psychiatry, 59(10), 502–508.
  4. Stahl, S. M. (2000). Essential psychopharmacology of depression and bipolar disorder. Cambridge University Press.
  5. Davidson, J. R. T. (2001). Major depressive disorder treatment with venlafaxine extended release. Depression and Anxiety, 14(2), 55–62.
  6. Schüle, C. (2007). Neuroendocrinological mechanisms of actions of antidepressant drugs. Journal of Neuroendocrinology, 19(4), 213–226.
  7. Papakostas, G. I., et al. (2007). A meta-analysis of clinical trials comparing milnacipran, duloxetine and venlafaxine in major depressive disorder. European Neuropsychopharmacology, 17(10), 745–758.
  8. Thase, M. E., et al. (2009). Desvenlafaxine vs. venlafaxine XR: comparative efficacy and tolerability. CNS Drugs, 23(7), 617–627.

Click here to display content from YouTube.
Learn more in YouTube’s privacy policy.

Click here to display content from YouTube.
Learn more in YouTube’s privacy policy.