“Intralipid” terimi, “içinde” anlamına gelen “intra-” ve yağları ifade eden “lipid” kelimelerinden türetilmiştir. Intralipid, oral veya enteral yollarla beslenemeyen hastalar için öncelikle parenteral beslenmede kullanılan intravenöz bir yağ emülsiyonunun marka adıdır.
Gelişim ve Önemli Keşifler
1960’lar: İlk Konsept ve Geliştirme İntravenöz yağ emülsiyonlarının geliştirilmesi 1960’larda ağızdan gıda alamayan hastalara esansiyel yağ asitleri ve kalori sağlamanın bir yolu olarak başlamıştır. İlk formülasyonlar istikrarsızlık ve advers reaksiyonlar gibi zorluklarla karşılaştı.
1961: Erken Klinik Denemeler İlk başarılı formülasyonlardan biri İsveç’te Arvid Wretlind tarafından rapor edilmiştir. Wretlind’in çalışması, Intralipid de dahil olmak üzere modern intravenöz lipid emülsiyonlarının temelini attı.
1966: Intralipid’in Tanıtımı 1966 yılında İsveçli Vitrum şirketi, ticari olarak temin edilebilen ilk intravenöz yağ emülsiyonu olan Intralipid’i tanıttı. Başlangıçta soya fasulyesi yağı, emülgatör olarak yumurta fosfolipidleri ve izotonik hale getirmek için gliserolden oluşuyordu.
1970’ler-1980’ler: Klinik Kabul ve İyileştirmeler 1970’ler ve 1980’ler boyunca, Intralipid klinik uygulamada yaygın bir kabul görmüştür. Gastrointestinal bozukluğu veya kritik hastalığı olanlar gibi uzun süreli parenteral beslenme gerektiren hastalar için yaygın olarak kullanılmıştır. Bu dönemde yapılan araştırmalar, emülsiyonun stabilitesini ve güvenliğini artırmanın yanı sıra metabolik etkilerini anlamaya odaklanmıştır.
1990’lar-Günümüz: Gelişmeler ve Genişletilmiş Kullanım Alanları 1990’larda ve sonrasında, güvenlik profilini ve besin değerini artırmak için Intralipid’in formülasyonunda daha fazla ilerleme kaydedildi. Çalışmalar, kritik bakım ve yenidoğan beslenmesi de dahil olmak üzere çeşitli klinik senaryolarda kullanımını araştırdı. Ayrıca, Intralipid’in immünomodülatör etkileri üzerine yapılan araştırmalar, tekrarlayan düşük ve otoimmün bozuklukların tedavisinde kullanımı gibi yeni terapötik yollar açtı.
Arvid Wretlind (1961) intravenöz yağ emülsiyonlarının geliştirilmesine öncülük etmesiyle tanınır. 1960’ların başında yaptığı araştırmalar intravenöz yağ uygulamasının fizibilitesini ve faydalarını ortaya koymuş, bu da Intralipid’in geliştirilmesiyle sonuçlanmıştır.
1978: Louise Brown’ın Doğumu
İlk başarılı IVF prosedürü 1978 yılında Louise Brown’ın doğumuyla sonuçlandı ve üreme tıbbında önemli bir dönüm noktası oldu.
2000s: IVF’de Intralipid’in kullanıma girmesi
İntralipid, 2000’li yılların başında IVF tedavisinde yardımcı bir tedavi olarak araştırılmaya başlanmıştır. Kullanım gerekçesi, IVF uygulanan kadınlarda, özellikle de tekrarlayan implantasyon başarısızlığı veya düşük öyküsü olanlarda implantasyon oranlarını ve gebelik sonuçlarını iyileştirdiğine inanılan immünomodülatör etkilerine dayanıyordu.
Etki Mekanizması
Intralipid’in, implantasyonu engelleyebilecek doğal öldürücü (NK) hücrelerin aktivitesini azaltarak bağışıklık tepkisini modüle ettiği düşünülmektedir. Intralipid, daha elverişli bir immünolojik ortam yaratarak başarılı implantasyon ve gebelik şansını artırabilir.
2010’lar: Klinik Çalışmalar ve Araştırma
2010’lu yıllar boyunca, Intralipid’in IVF tedavisindeki etkinliğini ve güvenliğini değerlendirmek için çeşitli klinik çalışmalar ve araştırmalar yürütülmüştür. Bu çalışmalar, yüksek NK hücre aktivitesi, tekrarlayan düşükler ve açıklanamayan infertilite dahil olmak üzere farklı hasta popülasyonlarına odaklanmıştır.
Dr. Alan Beer (2000’ler), üreme immünolojisi alanında bir öncüydü. 2000’li yılların başında yaptığı çalışmalar, bağışıklıkla ilişkili infertilitenin anlaşılmasına ve IVF tedavisinde Intralipid gibi immünomodülatör tedavilerin kullanılmasının potansiyel faydalarına önemli ölçüde katkıda bulunmuştur.
Bir dizi araştırmacı ve klinisyen, Intralipid’in IVF tedavisindeki rolünü araştırmaya devam etmiş, etkinliğini değerlendirmek için çalışmalar yayınlamış ve denemeler yapmıştır. Bunlar arasında Dr. Geoffrey Sher, Dr. Carolyn Coulam ve Dr. Norbert Gleicher, Intralipid’in belirli IVF hasta popülasyonlarında kullanımını destekleyen artan literatüre katkıda bulunmuşlardır.
Sher, G., Fisch, J. D., & Hatzipetrou, L. (2002)
Bu çalışmada, yüksek NK hücre aktivitesi ve tekrarlayan implantasyon başarısızlığı olan kadınlarda Intralipid kullanımı araştırılmıştır. Sonuçlar, Intralipid infüzyonlarının IVF hastalarının bu alt grubunda implantasyon ve gebelik oranlarını iyileştirebileceğini göstermiştir.
Coulam, C. B., & Acacio, B. (2012)
Bu çalışmada yazarlar, üreme immünolojik bozukluğu olan kadınlarda Intralipid’in gebelik sonuçları üzerindeki etkilerini incelemişlerdir. Intralipid tedavisinin canlı doğum oranlarında önemli bir iyileşme ile ilişkili olduğunu bulmuşlardır.
Gleicher, N., & Barad, D. H. (2013)
Gleicher ve Barad, Intralipid de dahil olmak üzere IVF’deki immünomodülatör tedavileri gözden geçirmiş ve potansiyel faydaları ve etki mekanizmalarını vurgulayarak, etkinlik ve güvenliği doğrulamak için daha fazla araştırma ve kontrollü çalışma yapılması gerektiğini vurgulamıştır.
İleri Okuma
- Wretlind, A. (1961). Development of fat emulsions for intravenous use, with special reference to the composition and physical properties of the emulsions. Acta Chirurgica Scandinavica Supplementum, 278, 1-79.
- Payne-James, J. J., Grimble, G. K., & Silk, D. B. A. (1989). Artificial nutrition support in clinical practice. London: Gower Medical Publishing, 43-48.
- Christen, P. (1990). The development of intravenous lipid emulsions. Nutrition Reviews, 48(8), 273-275.
- Crook, M. A. (2000). Lipid and parenteral nutrition. Nutrition, 16(7-8), 607-609.
- Sher, G., Fisch, J. D., & Hatzipetrou, L. (2002). The use of intravenous gamma globulin and/or intralipid for women undergoing in vitro fertilization-embryo transfer. American Journal of Reproductive Immunology, 48(4), 312-320.
- Mahutte, N. G., & Arici, A. (2003). New advances in the understanding of endometriosis-related infertility. Journal of Reproductive Immunology, 58(1), 21-33.
- Beer, A. E. (2006). Is Your Body Baby-Friendly? Unexplained Infertility, Miscarriage & IVF Failure Explained. AJR Publishing.
- Calder, P. C., & Jensen, G. L. (2010). Nutrition in critical illness: implications for glycaemic control and immune modulation. Proceedings of the Nutrition Society, 69(4), 563-570.
- Coulam, C. B., & Acacio, B. (2012). Does immunotherapy for treatment of reproductive failure enhance live births? American Journal of Reproductive Immunology, 67(4), 296-303.
- Gleicher, N., & Barad, D. H. (2013). Reproductive immunology: The role of autoimmunity and alloimmunity in infertility. Clinical and Developmental Immunology, 2013, 1-9.
