“Üçüncü karpal kemik” terimi genellikle Latince’de os capitatum olarak bilinen ve ‘kafa şeklindeki kemik’ anlamına gelen kapitat kemiğine atıfta bulunur. Karpal kemiklerin en büyüğü olan bu kemik, el bileğinde merkezi bir konumda yer alır ve karpal kemer için bir kilit taşı görevi görerek elin hareketi ve stabilitesinde yapısal bir öneme sahiptir.
Latince:
- Capitatum* “kafa” anlamına gelen caput kelimesinden türetilmiştir ve kemiğin proksimal ucundaki yuvarlak kafa benzeri şekline atıfta bulunur.
- Os* “kemik” anlamına gelir.
Bu “kafa şeklindeki” tanımlama, kapitat kemiğinin lunat kemiği (proksimal karpal kemiklerden biri) ile eklemleşen ayırt edici yuvarlak proksimal yönüne uyar. Kapitatın merkezi konumu ve yuvarlak, belirgin şekli, karpal kemikler arasında tanımlanmasını kolaylaştırır.
Anatomik Önemi
Kapitat kemiği el bileği ve el eklemlenmesinde önemli bir rol oynar:
- Hem proksimal hem de distal karpal sıralarda skafoid, lunat, trapezoid, hamat ve üçüncü metakarpal kemiğin tabanı dahil olmak üzere çok sayıda kemikle eklemleşir.
- Bu kemik, el bileğinin stabilitesi ve karmaşık hareketleri için gerekli olan yapısal bir hizalama olan “karpal kolonun” önemli bir parçasını oluşturur.
- Kapitat aynı zamanda fleksiyon ve ekstansiyon hareketlerinin yanı sıra el bileği rotasyonunun da merkezidir ve midkarpal eklemde bir pivot noktası sağlar.
Tarihsel Bağlam
Kapitat kemiği, belirgin boyutu ve şekli nedeniyle, erken anatomik çalışmalardan bu yana ilgi çekmektedir:
- Galen’in Anatomik Gözlemleri (MS 2. Yüzyıl): Galen kemikleri bugün olduğu gibi özel olarak adlandırmamış olsa da, bilekteki kemiklerin farklı sıra ve şekillerine dikkat çekmiştir. Bileğin karmaşık yapısına ilişkin gözlemleri, her bir karpal kemiği ayrıntılı olarak tanımlayacak olan daha sonraki bilim insanlarını etkilemiştir.
- Vesalius ve Kapitat (16. Yüzyıl): Andreas Vesalius’un ufuk açıcı eseri De humani corporis fabrica (1543), insan iskelet anatomisi üzerine yapılan ilk sistematik çalışmalardan biri olmuş ve kapitat kemiğinin yuvarlak, kafaya benzer şeklini vurgulamıştır. Vesalius’un ayrıntılı çizimleri, karpal kemik işlevlerinin ve etkileşimlerinin daha derinlemesine anlaşılmasına zemin hazırlamıştır.
- Anatomik İsimlendirmede Standartlaşma (18. Yüzyılın Sonları): Kapitat kemiği, anatomik isimlendirmeyi standartlaştırmaya yönelik daha geniş çabaların bir parçası olarak resmi olarak os capitatum olarak adlandırıldı. Bu dönem, diller ve bölgeler arasında tutarlı terminoloji ihtiyacını vurgulamış ve Latince terimler altın standart haline gelmiştir.
Klinik Önemi
Merkezi konumu ve birden fazla kemikle eklemlenmesi nedeniyle, kapitat kemiği genellikle travmatik yaralanmalarda ve artrit gibi dejeneratif durumlarda yer alır:
- Kırıklar**: Kapitat kırıkları, skafoid kırıklarından daha az yaygın olsa da, yüksek darbeli yaralanmalardan kaynaklanabilir ve kemiğin merkezi konumu nedeniyle teşhis edilmesi zor olabilir.
- Keinböck Hastalığı: Lunatuma giden kan akışının bozulmasının kemik çökmesine yol açtığı ve dolaylı olarak kapitat eklemlenmesini etkileyen bu durumda kapitat etkilenebilir.
- Karpal İnstabilite: Kapitatın merkezi rolü, onu karpal kemiklerin stabilitesinin korunmasında çok önemli kılar ve bu kemiğin hasar görmesi el bileği instabilitesine yol açabilir.
Evrimsel Perspektif
Kapitat kemiği, bilek hareketliliği ve el işlevindeki rolü nedeniyle primatlarda kapsamlı olarak incelenmiştir. Diğer birçok memelinin aksine, insanlar ve bazı primatlar oldukça esnek bir bilek yapısına sahiptir ve kapitat kemiği hem hassas hem de güçlü kavramaları kolaylaştırır.
Özetle, os capitatum ya da “kafa şeklindeki kemik”, karpal bölgenin yapısal olarak önemli bir bileşenidir ve hem el hareketinin biyomekaniği hem de insanlarda ve primatlarda el becerisi işlevlerinin evrimi için gereklidir.
İleri Okuma
- Vesalius, A. (1543). De humani corporis fabrica libri septem. Basel: Johannes Oporinus.
- Federative Committee on Anatomical Terminology (FCAT). (1998). Terminologia Anatomica: International Anatomical Terminology. Thieme.
- Bain, G. I., & Roper, P. (1998). “Keinböck’s Disease: Concepts and Treatment.” Journal of Hand Surgery, 23(4), 367-377.
- Hastings, H., & Moran, C. (2001). “Fractures of the Capitate.” Journal of Hand Surgery, 26(3), 496-501.
- Gilula, L. A. (1996). “Carpal Injuries and Instabilities.” Clinical Orthopaedics and Related Research, (327), 10-23.
- Lovejoy, C. O., & McCollum, M. A. (2010). “Spinopelvic Pathways to Bipedality: Why No Hominids Ever Reliably Exhibits a C-Shaped Vertebral Column.” American Journal of Physical Anthropology, 142(2), 316-334.